در ماه‌های پایانی سال ۱۴۰۳، اعتراضات پرستاران برای تحقق مطالبات‌شان چنان وسیع شد که در عالی‌ترین مرحله آن شاهد شکل‌گیری اعتصاب سراسری پرستاران در استان‌های مختلف کشور بودیم؛ اعتصابی که با توجه به حساسیت بخش درمانی کشور و ملاحظات اجتماعی برای سازماندهی اعتصاب، در نوع خود بی‌سابقه بود.
در نهایت، این اعتصابات و اعتراضات به اولتیماتوم‌هایی به دولت ختم شد که در نتیجه آن بخشی از مطالبات پرستاران پرداخت شد. اما آنچنان که انتظار می‌رفت، وعده‌های عمل نشده به سرعت دست بالا پیدا کرد و همین مساله زمینه را برای آغاز دور تازه پرستاران فراهم کرد که شمه‌های آن را از شهریورماه ۱۴۰۴ شاهد بودیم.
در آخرین حلقه از دور جدید اعتراضات پرستاران، روز چهارشنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۴، پرستاران و کادر درمان اهواز و مشهد دست به تجمع زدند. دو روز پیش از آن نیز پرستاران کرمانشاه روبروی دانشگاه علوم پزشکی تجمع بزرگی برگزار کرده بودند.
گفتنی است مطالبات پرستاران دایره بسیار بزرگی از خواسته‌ها را در برمی‌گیرد که مهمترین آنها عبارت است از: پرداخت معوقات، بهبود شرایط برده‌وار شغلی، رسیدگی به وضعیت معیشتی پرستاران.
