روز چهارشنبه ۲۱ آبانماه ۱۴۰۴، شاهو صفری، آتشنشان ۳۴ ساله و پدر دو کودک در سنندج، در اعتراض به پرداختنشدن حقوق و معوقات مزدی، دست به خودسوزی زد و با سوختگی شدید به بیمارستان منتقل شد.
این خودسوزی تنها یک روز پس از مرگ احمد بالدی، دانشجوی ۲۰ ساله اهوازی رخ داد و نشان میدهد که بحران اقتصادی و اجتماعی ایجادشده توسط جمهوری اسلامی، بسیاری از جوانان، کارگران و مزدبگیران را در شرایطی قرار داده که دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند.
این خودسوزیها نه تصادفیاند و نه ناشی از مشکلات فردی؛ بلکه در واقع قتل عمد حکومتی و جنایت سازمانیافته جمهوری اسلامی محسوب میشوند. این فجایع محصول سیاستهای سرکوبگرانه و استثمارگرانه ساختاری است که نان، جان و امید مردم ایران را هدف گرفتهاند.
راه حل اما خودکشی و خودسوزی نیست؛ بلکه مبارزه، سازماندهی و حفظ جان و سلامت خود برای سرنگونی جمهوری اسلامی و تغییر اساسی نظام حاکم و ساختن جامعهای انسانی، آزاد، سکولار و مدرن است. مبارزه برای ایجاد جامعهای که در آن هیچ فردی قربانی فقر، تبعیض، سرکوب و استثمار حکومتی نباشد.
