پس از آنکه جمهوری اسلامی از شنبه ۲۵ فروردین‌ماه در طرحی موسوم به «طرح نور» حمله تمام‌عیاری را در خیابان‌ها علیه زنان آغاز کرد، اعتراضات به حکومت آن چنان بالا گرفت که صدای انتقادات حتی از بخش‌های مختلف بدنه حاکمیت نیز به گوش می‌رسید. از خامنه‌ای و نزدیکان او در بیت که تلویحا توحش عوامل حکومتی در خیابان را از سر خود باز کردند گرفته تا بخشی از هواداران نظام که ضرب و شتم زنان و تحمیل اجباری حجاب به زنان را به ضرر نظام می‌دانند، همگی به اهرم فشاری بر بخش اجرایی طرح نور بدل شدند.
کار به جایی رسید که تحت فشار اعتراضات و انتقادات، دیگر کسی از درون حکومت مسئولیت بازداشت وحشیانه زنان و تعرضات جنسی به آنان را گردن نگرفت و همه کاسه و کوزه‌ها را سر نیروی انتظامی شکستند؛ گو اینکه گرچه کلیت نظام موافق این طرح مقابله با بیحجابی است، اما این اقدامات در خیابان را باید به حساب «مامورین خاطی نیروی انتظامی» نوشت نه کل نظام. این موضوع ظاهرا موجب اعتراض نیروی انتظامی و سایر ارگان‌های اجراکننده طرح نور شده که حمایت لازم را از جانب نظام دریافت نکرده‌اند.
به همین دلیل، در پاسخ به این شرایط تحقیرآمیز برای جمهوری اسلامی که طرح مقابله با بیحجابی‌اش ظرف یک هفته شکست خورد، اژه‌ای در صحبت‌های روز دوشنبه (۳ اردیبهشت) خود همه بخش‌های نظام را به حمایت از نیروی انتظامی فراخواند و در پی آن هم یک تظاهرات حکومتی در حمایت از طرح نور و نیروی انتظامی در خیابان‌های تهران شکل گرفت. پس از این دلجویی نظام، احمدرضا رادان فرمانده کل انتظامی کشور هم روز سه‌شنبه ۴ اردیبهشت اعلام کرد: «با حمایت های مجلس، دولت و قوه قضائیه و همراهی مردم اجرای طرح نور را با قوت، دقت و هوشمندی ادامه خواهیم داد.»
آنچه به صورت فشرده روایت کردیم، نمایشگر موقعیت درمانده حکومت جمهوری اسلامی است که آخرین تقلاهایش برای بقا هم با شکست‌های مفتضحانه مواجه می‌شود. «طرح نور» و حمله به زنان بیحجاب، قرار بود ارعاب و وحشت را در سطح جامعه اشاعه دهد و فضای جامعه را امنیتی-نظامی کند؛ اما آنچه اتفاق افتاد شکست زودهنگام حکومت، گردن نگرفتن مسئولیت شکست و دلجویی از نیروی انتظامی و اجراکنندگان طرح بود که «لطفا جهت حفظ آبروی نظام هم که شده، کم نیاورید و ادامه دهید.»
با این وجود، شکست زودهنگام طرح نور مانع از این نمی‌شود که جمهوری اسلامی ادامه ندهد؛ اتفاقا هر چه بیشتر در برابر زنان به زانو در می‌آیند، با طرح‌ها و استراتژی وحشیانه‌تری به میدان بازمی‌گردند؛ چرا که به خوبی می‌دانند حجاب برود، حکومت می‌رود. از این روست که ما مردم ایران هم باید با در تقابل با این طرح‌های حکومتی، با سازماندهی، تشکلیابی و فعالیت جمعی، خود را برای یک مبارزه طولانی، سراسری و قدرتمند برای حفظ بیحجابی سراسری و در هم شکستن دیوار تفکیک جنسیتی در سطح جامعه، آماده کنیم.
مطلبی از تحریریه سازمان جوانان کمونیست
۴ اردیبهشت ۱۴۰۳