اذان صبح جمهوری اسلامی باز هم جنایت آفرید و سحرگاه پنجشنبه ۴ مرداد ۱۴۰۳، کامران شیخه هفتمین و آخرین نفر از یک پرونده عقیدتی سیاسی، در زندان مرکزی ارومیه اعدام شد. حکم اعدام این زندانی پس از آن اجرا شد که او پانزده سال دوران حبس خود را سپری کرده بود.
فرهاد سلیمی، انور خضری، قاسم آبسته، داوود عبداللهی، خسرو بشارت، کامران شیخه و ایوب کریمی، روز ۱۶ آذر ۱۳۸۸ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و ابتدا به بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه و سپس زندان گوهردشت منتقل شدند. این زندانیان سیاسی همگی به اتهاماتی نظیر “اقدام علیه امنیت ملی”، “تبلیغ علیه نظام”، “عضویت در گروه‌های سلفی” و “افساد فی‌الأرض” به اعدام محکوم شده بودند.
پرونده این هفت زندانی سیاسی شرح دقیقی از میزان قساوت حکومت اسلامی است؛ هفت نفر به اتهامات واهی دستگیر می‌شوند، از برخورداری از دادرسی عادلانه محروم می‌شوند، چهارده تا پانزده سال حبس می‌کشند و نهایتا در بازه زمانی کمتر از یک سال، هر هفت نفر توسط حکومت اعدامی به قتل می‌رسند.
گسترش صدور احکام اعدام برای زندانیان سیاسی و افزایش اجرای احکام اعدام در یک سال گذشته سیاستی است که جمهوری اسلامی برای توقف فضای اعتراضی جامعه در پیش گرفته است. این استراتژی حکومت باید با همبستگی و اتحاد همه مردم در داخل و خارج و با گسترش اعتراضات و اعتصابات پاسخ گیرد.
