علی خامنهای در میانه تهدیدهای نظامی آمریکا و اسرائیل، روز دوشنبه ۱۱ فروردین ۱۴۰۴ در سخنرانی مراسم فطر خود، ضمن اینکه تاکید کرد جمهوری اسلامی «خیلی احتمال نمیدهد که از بیرون شرارتی (منظور حمله نظامی آمریکا و اسرائیل) انجام بگیرد»، بار دیگر نسبت به وقوع اعتراضات سراسری به عنوان تهدید اصلی برای نظام انگشت گذاشت و گفت: «اگر (دولتهای خارجی» به فکر این باشند که در داخل کشور فتنه (اعتراضات با هدف سرنگونی جمهوری اسلامی) راه بیندازند، مثل بعضی از سالهای قبل که راه انداختند جوابشان را خود ملت ایران خواهند داد».
رهبر جمهوری اسلامی در ۲۹ بهمن ۱۴۰۳ هم همین گزاره را تکرار کرده بود که جمهوری اسلامی «از لحاظ تهدیدِ سختافزاریِ دشمن (حمله نظامی) نگرانی و مشکل ندارد» و بر این نکته پافشاری کرده بود که «دشمنان» اگر بخواهند جمهوری اسلامی را به عقب برانند «راهش این است که در داخل کشور، در داخل ملّت مشکل ایجاد کنند، مردم را دچار مشکلات و تهدیدات نرمافزاری کنند.» وی در همین سخنرانی تاکید میکند که حمله نظامی را میتوان یکجور از سر گذراند، اما بحران سیاسی داخلی را براحتی نمیتوان برای حفظ نظام حل و فصل کرد.
گذشته از بخش رجزخوانی صحبتهای خامنهای که تلاش میکند در بعد نظامی از توان حکومت بزرگنمایی کند و توان اسرائیل و آمریکا را تنزل دهد، او به درست دارد بر یک حقیقت اساسی دست میگذارد؛ اینکه پایان جمهوری اسلامی در تحلیل نهایی وابسته به نحوه و کیفیت روند جنگ میان مردم و حکومت است. حقیقتی که دشمن اصلی منطقهای خامنهای یعنی نتانیاهو هم چندی پیش با ادبیاتی دیگر به آن اذعان کرده بود: «مردم ایران! جمهوری اسلامی از شما بیش از اسرائیل میترسد.»