گزارش رسمی شرکت مدیریت منابع آب ایران در روز پنجشنبه ۱۳ شهریور ۱۴۰۴ نشان میدهد که ورودی آب سدهای کشور ایران نسبت به سال گذشته ۴۲ درصد کاهش یافته است. در همین بازه، سه سد مهم (شمیل و نیان در هرمزگان، وشمگیر در گلستان و رودبال داراب در فارس) کاملاً خشک شدهاند و هشت سد بزرگ دیگر نیز در آستانه خشکی کامل قرار دارند. این آمار نشاندهنده فرو رفتن ایران در بیسابقهترین بحران آبی چند دهه اخیر است.
ریشهی این فاجعه نه تنها در تغییرات اقلیمی، بلکه در فساد ساختاری، عدم اولویت زندگی انسانی و سیاستهای ویرانگر جمهوری اسلامی است؛ حکومتی که به جای حفاظت از منابع حیاتی کشور، آنها را نابود کرده است. امروز بحران بیآبی به تهدید مستقیم زندگی میلیونها نفر، کشاورزی و زیست انسانی در سراسر ایران تبدیل شده و هر روز خطرناکتر میشود. با ادامهی بقای جمهوری اسلامی، این شرایط تنها به سمت بحرانیتر شدن پیش خواهد رفت.
