در نخستین روزهای آذرماه ۱۴۰۴، یک فایل صوتی ۱۱ دقیقه‌ای جنجالی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است؛ سخنانی از سردار عظیم ابراهیم‌پور، به‌عنوان «مسئول قرارگاه جهاد تبیین» که میگوید وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی، گزارشی محرمانه دربارهٔ «وضعیت حجاب و ناهنجاری‌های اجتماعی» به علی خامنه‌ای ارائه کرده است.
خامنه‌ای این گزارش را «تکان‌دهنده» خوانده و دستور «برخورد قاطع و جدی» داده است. به‌گفتهٔ گویندهٔ فایل، این ابلاغ شامل تشدید فعالیت اطلاعاتی، نقش‌آفرینی «بچه‌های انقلابی» و اجرای «لایحهٔ ۱۱ ماده‌ای حجاب و عفاف» با اجرای بند‌بند آن به‌صورت چراغ‌خاموش (از جمله پیامک‌ها و محدودیت خدمات به افراد بی حجاب) بوده است.
الیاس حضرتی رئیس شورای اطلاع‌رسانی دولت مسعود پزشکیان تأیید کرده که چنین ابلاغیه‌ای از خامنه ای به دولت رسیده و از تشکیل کمیته‌ای برای بررسی «ناهنجاری‌های اجتماعی و حجاب» خبر داده است.
موجِ پیشروی جنبش خلاصی فرهنگی زنان و جوانان ایران پس از جنگ ۱۲ روزه و تغییر محسوس توازن قوای سیاسی به نفع جامعه، باعث احساس تهدید برای حکومت شده است. انتخابِ «اجرای چراغ‌خاموش قانون حجاب» (پیامک، محرومیت‌های خدمات عمومی) نمایانگر ترس و وحشت نظام جمهوری اسلامی از واکنش‌های گستردهٔ اجتماعی پس از تجربه اعتراضات خیابانی ۱۴۰۱ و ناتوانی در اعمالِ فشارِ آشکار بر سر حجاب است.
جمهوری اسلامی اکنون بر سر دو راهی سختی است؛ نه می‌تواند به شکل کامل از حجاب اجباری عقب‌نشینی کند، نه می‌تواند مقابل زنان، جوانان و جامعه ایران بایستد. حکومتی درمانده و سرگردان که نمی‌داند چه باید بکند و چه نکند و هرچه بکند راهی جز سقوط و سرنگونی روبرویش نیست.
این موضعگیری خامنه‌ای و دستور جدیدش برای مقابله با بی‌حجابی، حتی اگر صحت کامل داشته باشد بیشتر شبیه امیال و گرایشات قلبی رهبر جمهوری اسلامی برای تثبیت خط سیاسی خود است. در واقعیت اما، نه نیروهای سیاسی و سرکوبگر حکومت توان و آمادگی لازم برای پیشبرد چنین طرحی را دارند؛ نه جامعه ایران قصدی برای عقب‌نشینی از جبهه فتح شده حجاب اجباری دارد.
