فقر و فلاکت روزافزون، ابربحران‌ها، ورشکستگی اقتصادی، رانت و فساد و ناکارآمدی، تخریب و غارت منابع و محیط زیست که امروزه هستی جامعه را به مخاطره انداخته است، محصول دهه‌ها سرکوب و بی‌حقوقی صاحبان حقیقی ثروت و سامان جامعه است. اما این نیمه حقیقت است و نیمه دیگر حقیقت، تکاپوی جامعه زنده و تشنه رهایی است که بیش از این توان و امکان تحمل چنين در خود ماندگی تحمیلی و بن‌بست فراگیری را ندارد.
ما جمعی از زندانیان سياسی، همراه خیل کارگران، معلمان، پرستاران،دانشجویان و اساتید دانشگاه، زنان و مردان آزادی‌خواه، فعالان حقوق کودک، محیط زیست، روزنامه‌نگاران، اقلیت‌ها همگی در نفی تبعیض و بهره‌کشی، استبداد و کهنه‌پرستی در یک سمت ایستاده‌ایم.
ما بی‌شماران جامعه هستیم و روز کارگر روز همه ماست. مایی که برای پی‌ریزی و ساختن جامعه‌ای نوین و در شان انسان مدرن امروزی، جامعه‌ای بدون فقر و بهره‌کشی و سرکوب، همراه و هم‌نبرد همدیگریم.
در شرایط حاضر بایستی گام‌های کوچکمان را مستحکم و از تمام فرصت‌ها و امکانات عمل بهره بگیریم. ارتباطات فردی و اجتماعی‌مان را گسترش و تحکیم ببخشیم و با همبستگی و ایجاد شبکه‌ها به طرح و تدارک و سازماندهی مبارازات‌مان بپردازیم و از مطالبات یکدیگر حمایت به عمل آوریم و به استقبال گشایش‌های عظیم اجتماعی برویم که خود آنرا رقم خواهیم زد.
جمعی از زندانیان سياسی محبوس در زندان اوین
اردیبهشت ۱۴۰۴
