نزدیک به سه سال از واگذاری حکومت به گروه تروریستی اسلامگرای طالبان می‌گذرد و حالا به در انتهای ماه ژوئن قرار است نشست دوحه ۳، در رابطه با شرایط افغانستان، برگزار خواهد شد.
وضعیت کلی جامعه افغانستان تحت سلطه گروه تروریستی طالبان، به زندان و پادگانی می‌ماند که در آن مردسالاری و نرمحوری، سرکوب و اسلام سیاسی، زن‌ستیزی و مبارزه با فرهنگ انسانی، مدرن و غربی در حال اجرا هست؛ هر هفته زنان و مردان، جوانان و نوجوانان به بهانه‌های ضدانسانی و ارتجاعی به دست توحش اسلامی طالبان، در ورزشگاه‌ها و در ملاءعام شلاق می‌خورند؛ به جرم رابطه جنسی، پوشش نامناسب، مشروب خوردن و این قبیل بهانه‌های ارتجاعی که جزو حقوق انسانی هر جامعه هست.
زنان و دختران افغانستان بیش از هزار روز است که از مکتب و تحصیل بازمانده‌اند و چشمان اشکبار کودکان در آرزوی باز شدن در مکاتب است. از یک سو ملاها و مفتی‌های لمپن و مرتجع اسلامی، حکم به منع حضور زنان حتی در خیابان‌ها و شهرها بدون یک محرم می‌دهند و از سوی دیگر منابع درسی مدارس و مکاتب نیز بر طبق عقاید ضدانسانی طالبان تروریست در حال تغییر است. در واقع، طالبان مستمرا در حال تزریق تفکرات ضدزن، غرب‌ستیز، مذهبی و فرهنگ جهادی و تروریستی خود به مردان جوان است.
افراد ترنس، همجنسگرایان، بیناجنسی‌ها، دوجنسگرایان و کوییرهای افغانستان اما از لحظه قدرت‌گیری طالبان به اهداف اولویت‌دار برای دستگیری، بازجویی، شکنجه، زندان، شلاق و اعدام و قتل‌های کور و تجاوزهای جمعی تبدیل شده‌اند؛ آنها همراه با زنان، هزاره‌ها، اسماعیلیان و شیعیان و فارسی‌زبانان در حال تحمل تبعیض و ستم سیستماتیک و سازمان‌یافته از سوی طالبان هستند.
افراد ال‌جی‌بی‌تی+ افغانستانی با آمدن طالبان، هر لحظه از زندگی خود را با ترس و وحشت سپری می‌کنند. افرادی که توسط نیروهای طالبان دستگیر شده‌اند، انواع شکنجه، آزار، تجاوز و تحقیر را سپری کرده‌اند و عده زیادی به کشورهای ایران و پاکستان، پناهنده شده‌اند و آینده نامعلومی دارند.
سازمان ملل، دولت‌ها و سازمان‌های حامی و مدعی حقوق بشر باید با قدرت روبروی این توحش ارتجاعی طالبانی بایستند و ضمن به رسمیت شناختن آپارتاید جنسیتی علیه زنان افغانستان به مثابه «جنایت علیه بشریت»، به خشونت سیستماتیک علیه همجنسگرایان، ترنس‌ها و کوییرهای افغانستان، اشاره کنند و طالبان را برای پایان دادن به این تبعیضات و خشونت‌ها تحت فشار جدی قرار دهند.
سازمان ملل و دولت‌های مختلف جهان باید بدانند که به رسمیت شناختن این نظام ضدانسانی، به مثابه ایجاد یک مرکز تروریستی در جهان است. به طالبان نباید باج دهند و تا لحظه سرنگونی آن، باید به آن فشار آورند تا هرگونه خشونت و تبعیضی علیه زنان و کوییرها را پایان دهد.
نشست دوحه ۳، باید به محلی برای فشار و ایجاد اهرم‌های مختلف علیه طالبان تبدیل شود و سازمان‌ها و فعالین جنبش زنان افغانستان و همچنین همجنسگرایان، ترنس‌ها و کوییرهای افغانستان باید صدای اعتراض خود علیه طالبان و جنایاتش را بالا برند و اجازه ندهند که باج‌دهی به طالبان انجام گیرد.
تشکل رنگینکمانان ایرانی
۳۱ خرداد ۱۴۰۳
۲۰ ژوئن ۲۰۲۴
