بنا به گزارش رسانه‌های حکومتی، در واپسین روزهای فروردین ۱۴۰۴ یک دانشجوی زن دانشگاه بهشتی که در حال بازگشت به خوابگاه بوده، توسط افرادی مورد حمله قرار می‌گیرد که طی آن دندان وی شکسته و تلفن همراه و دوربین عکاسی او هم به سرقت رفته است. این حادثه در ۵۰ متری درب خوابگاه صورت گرفته و گفته می‌شود بدون دخالت حراست خوابگاه، دانشجو مورد ضرب و شتم هم قرار گرفته.
این در حالی است که معاون آموزشی دانشگاه بهشتی در مصاحبه اخیر خود در خلاف جهت رسانه‌ها، اظهارات شرم‌آوری می‌کند که نه فقط منکر ضرب و شتم دانشجو و شکستن دندان او می‌شود، بلکه می‌گوید: «دوربین سرقت شده وی نیز از طرف دانشگاه جبران شده است و برای این دانشجو یک دوربین بهتر تهیه کرده ایم. ما همواره در کنار دانشجویان هستیم و مانند پدر و مادر دلسوز احوال آنها خواهیم بود.»
غافل از اینکه دانشجویان از کسی طلب پدر و مادر بودن نکرده‌اند؛ آنها مانند تمامی مردم ایران امنیت می‌خواهند و تامین این خواسته آنها در وهله اول بر عهده دانشگاه و سپس مرتبط به کلیت نظام جمهوری اسلامی است. دوربین و موبایلی هم که برای این دانشجو (اگر) خریداری کرده‌اید اولا وظیفه دانشگاه بوده و ثانیا صرفا ترفندی است برای لاپوشانی کردن اصل موضوع که تامین امنیت دانشجویان از سوی دانشگاه بوده است.
زورگیری از این دانشجو در حالی رخ می‌دهد که در بهمن ۱۴۰۳، امیرمحمد خالقی دانشجوی دانشگاه تهران در واقعه مشابهی به قتل رسید و اعتراضات گسترده‌ای در دانشگاه تهران در پی آن صورت گرفت. بر اساس آخرین گزارشات، پس از قتل امیرمحمد خالقی تاکنون، هنوز اقدامی در راستای تامین امنیت مناطق محدوده خوابگاه دانشگاه تهران انجام نشده است.
