سحرگاه روز شنبه ۲۱ تیرماه ۱۴۰۴، ایلیا خلیفه‌زاده، قاتل نیان چلیانی، کودک ۶ ساله اهل بوکان، مقابل زندان مرکزی این شهر و در ملأعام اعدام شد. جمهوری اسلامی در حالی این نمایش قتل عمد دولتی را به راه انداخت که هنوز جامعه در شوک و خشم از جنایتی بود که نتیجه عدم حمایت از کودکان و وجود خشونت ساختاری توسط جمهوری اسلامی است.
اعدام این فرد متجاوز و قاتل، در واقع ابزاری برای انحراف افکار عمومی و نمایشی شکست‌خورده از سوی حکومتی است که خود بزرگ‌ترین عامل بازتولید خشونت علیه کودکان، زنان و افراد آسیب‌پذیر در جامعه است.
این‌گونه اعدام‌ها نه پاسخی به ریشه‌های تجاوز و کودک‌آزاری هستند، نه راه‌حلی برای تضمین امنیت زنان و کودکان. برعکس، باعث می‌شوند ساختارهایی که چنین جنایاتی را ممکن کرده‌اند؛ بی‌پاسخ بمانند مانند نظام قضایی مذهبی عقبمانده، نهادهای حمایتی ناکارآمد، فقر، مردسالاری و تربیت خشونت‌زای سیستماتیک توسط حکومت.
با اعدام، نه نیان زنده می‌شود، نه افراد دیگر از آزار و قتل در امان می‌مانند اگر تغییرات ریشه‌ای و پایه‌ای در ساختار سیاسی، آموزشی و فرهنگی صورت نگیرد. این فقط پاک‌کردن صورت مسئله با چوبه دار است توسط حکومتی سرکوبگر و حامی تجاوز.
از همه تلخ‌تر، حضور صدها نفر از مردم در صحنه این اعدام حکومتی بود. خشم و درد مردم قابل درک است؛ اما همراهی با پروژه‌های نمایشی و سیاسی حکومت، فقط به بقای همان سیستمی کمک می‌کند که عامل اصلی فجایعی مثل قتل نیان چلیانی است. ما باید قاطع و روشن بگوییم که اعدام نه عدالت است، نه راه‌حل. ما خواهان پایان دادن به خشونت سیستماتیک هستیم، نه بازتولید آن با چوبه دار و از طریق قتل عمد دولتی.
