بیانیه پلنوم ۶۰ کمیته مرکزی حزب کمونیست کارگری ایران
سه سال از قتل حکومتی ژینا (مهسا) امینی و آغاز جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» می‌گذرد. جنبشی که نه تنها خیابان‌های ایران را به لرزه درآورد، بلکه افق تازهای بر سیاست جهانی گشود و بدیلی انسانی و رهایی‌بخش را مطرح کرد: بدیلی که زن، زندگی و آزادی را در مرکز مطالبات اجتماعی قرار داد.
تأثیرات عمیق و ماندگار این جنبش انقلابی در عرصه‌های مختلف جامعه، در گفتمان عمومی، فضای مجازی، و در اشکال متنوع اعتراضات و مقاومت اجتماعی همچنان ادامه دارد.
از آغاز جنبش «زن، زندگی، آزادی»، جمهوری اسلامی با بهره‌گیری از کلیه ابزارهای سرکوب خود، شکنجه، پرونده‌سازی، تبعید و صدور احکام اعدام، فشار بر زندانیان سیاسی را تشدید کرد. پس از جنگ دوازده‌روزه میان جمهوری اسلامی و دولت اسرائیل، این فشارها به دلیل وحشت از گسترش اعتراضات، باز هم شدت بیشتری گرفت.
در چنین شرایطی، زندان‌ها به یکی از مهم‌ترین سنگرهای مقاومت بدل شده‌اند. زندانیان سیاسی، با وجود شرایط طاقت‌فرسا، حملات فیزیکی و روانی، و وخامت اوضاع زندان‌ها، باصلابت و جسارت صدای اعتراض خود را بلند کرده و مردم را به ادامه مبارزه علیه اعدام، فقر، تبعیض و سرکوب فرا می‌خوانند.
یکی از شاخص‌ترین اشکال این مقاومت، اعتصاب غذای سه‌شنبه‌های «نه به اعدام» است که از زندان قزل‌حصار آغاز شد و تاکنون ۵۲ زندان در سراسر کشور به آن پیوسته‌اند. این حرکت اعتراضی، به جنبشی سراسری و بی‌سابقه درون زندان‌ها بدل شده است.
زنان جسور زندان اوین، که اکنون به زندان قرچک تبعید شده‌اند، نقش برجسته‌ای در این جنبش دارند. آنان نه تنها بخش مهمی از حرکت سه‌شنبه‌های «نه به اعدام» هستند، بلکه صدای شکست‌ناپذیر جنبش «زن، زندگی، آزادی» را از دل زندان‌ها به سراسر جهان رسانده‌اند.
در کنار آنان، خانواده‌های زندانیان سیاسی نیز با شجاعت تمام، صدای فرزندان خود و بازتاب‌دهنده خواست جامعه برای آزادی زندانیان سیاسی هستند. امروز، مطالبه آزادی زندانیان سیاسی بیش از هر زمان دیگری در میان مردم مطرح است و جایگاه برجسته‌ای در مبارزات اجتماعی یافته است.
دفاع از زندانیان سیاسی، نه تنها وظیفه‌ای انسانی است، بلکه بخش جدایی‌ناپذیر و کلیدی جهت پیشبرد جنبش برای توقف اعدام، تقویت مبارزات مردم علیه تبعیض و بی‌حقوقی و سرنگونی رژیم اسلامی به شمار می‌رود. صدای اعتراض شجاعانه‌ی زندانیان سیاسی، امروز در سراسر ایران طنین‌انداز است.
خواست آزادی فوری و بی‌قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی، باید به یک مطالبه‌ی وسیع و سراسری، و روزمره در جامعه تبدیل شود.
حزب کمونیست کارگری ایران، ضمن درود به زندانیان سیاسی و خانواده‌های آنان، بار دیگر بر ضرورت تقویت جنبش برای آزادی زندانیان سیاسی تأکید کرده و اعلام می‌دارد که از تمام ظرفیت‌های خود، چه در داخل کشور و چه در سطح بین‌المللی، برای جهانی کردن این خواست و تحقق آزادی فوری و بی‌قید و شرط زندانیان سیاسی استفاده خواهد کرد.
کمیته مرکزی حزب کمونیست کارگری ایران
١٣ مهرماه ۱۴۰۴، ۵ اکتبر ۲۰۲۵
 امینی و آغاز جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» می‌گذرد. جنبشی که نه تنها خیابان‌های ایران را به لرزه درآورد، بلکه افق تازهای بر سیاست جهانی گشود و بدیلی انسانی و رهایی‌بخش را مطرح کرد: بدیلی که زن، زندگی و آزادی را در مرکز مطالبات اجتماعی قرار داد.تأثیرات عمیق و ماندگار این جنبش انقلابی در عرصه‌های مختلف جامعه، در گفتمان عمومی، فضای مجازی، و در اشکال متنوع اعتراضات و مقاومت اجتماعی همچنان ادامه دارد.){kind=link}