چهارشنبه ۲۳ مهر ۱۴۰۴، در نشست پرستاران خوزستان با وزیر بهداشت، ویدئویی از اعتراض و بیان مشکلات یک زن پرستار در مقابل وزیر منتشر شده است. این پرستار می‌گوید که «من با ۱۴ میلیون تومان چطور زندگی کنم؟»
سخنی کوتاه اما نمایندهٔ واقعیتی بزرگ؛ حرف دل میلیون‌ها مزدبگیر ایران که شبانه‌روز برای زندگی و بقای خود می‌جنگند و زیر فشار کاری، فرسودگی شغلی و استرس شدید از مشکلات اقتصادی-سیاسی، هر روز در رنج و سختی هستند. اعتراض و فریادی علیه نابرابری، سقوط اقتصادی، بی‌ارزش شدن پول و سیاست‌های حکومت.
مشکلات پرستاران، چکیده‌ای از بحران بزرگ‌تری است که پس از فعال شدن «مکانیسم ماشه» و بازگشت تحریم‌ها به دلیل سیاست‌های جنگ‌طلبانه و اتمی جمهوری اسلامی سراسر جامعه را در بر گرفته است. سیاست‌هایی که قدرت خرید مردم را فروپاشانده و مانع زندگی انسانی آنها شده است.
اعتراض این پرستار نشانه‌ای از روحیه مبارزه و جنگیدن برای زندگی و کرامت انسانی است؛ روحیه‌ای که در بین همه بخش‌های جامعه ایران به اشکال مختلف خود را در قالب تجمع، راهپیمایی و اعتراضات مختلف، نشان داده است و می‌تواند به سیلی خروشان مقابل نظام تبدیل شود. جمهوری اسلامی می‌داند که آنچه او را از پای در می‌آورد نه جنگ و تحریم بلکه نهایتا همین اعتراضات جامعه ایران است که با خشم و مبارزه‌اش آن را سرنگون خواهد کرد.
