در تاریخ سوم آبان ۱۴۰۴، گزارش‌ها از مازندران نشان می‌دهد که پلیس امنیت عمومی صفحات اینستاگرام چند خواننده زن از جمله آزاده کبریا، زینب بریمانی و ماندانا اکبرزاده را به‌دلیل «تولید محتوای مجرمانه» مسدود کرده است.
در صفحه این هنرمندان زن، پیام رسمی پلیس درج شده که «این صفحه بنا به دستور مقام محترم قضایی مسدود گردید.» مسدودسازی صفحات زنان خواننده در ایران سابقه طولانی دارد؛ پیش‌تر نیز در فروردین ۱۴۰۴ هفت زن خواننده در بهبهان به نهادهای امنیتی احضار شده بودند، بخشی از همان روندی که سال‌هاست صدا و حقوق انسانی زنان در ایران را هدف گرفته است.
جمهوری اسلامی از آغاز حکومت خود خوانندگی زنان را ممنوع و صدای آنان را «گناه» تعریف کرد. این نظام مذهبی عقب‌مانده، خوانندگی زنان را «ترویج فساد» می‌نامد و برای آن بازداشت، زندان و حتی تبعید تجویز می‌کند.
حالا با محدود شدن دست حکومت در سرکوب خیابانی به دلیل مبارزات زنان و جامعه، حکومت تلاش می‌کند همان سرکوب را در فضای مجازی ادامه دهد تا حضور زنان در عرصه موسیقی و خوانندگی را کنترل کند. امری که با توجه به مقاومت و مبارزه زنان تا به امروز شکست خورده است.
