جوان، خوشتیپ، تحصیلات بالا و همجنسگرا؛ اینها صفاتی است که این روزها در مورد گابریل آتال میشنویم که نخستوزیر جدید فرانسه شده و فرمان گرفته تا هیئت دولت را هر چه سریعتر تشکیل دهد. از میان این ویژگیها اما آشکارا همجنسگرا بودن گابریل، صفتی است که شاید بیش از همه توجهات را به خود جلب میکند و البته ما هم در اینجا میخواهیم به همین موضوع بپردازیم. اما پیش از هر چیز کمی بیشتر با این نخستوزیر جوان آشنا شویم.
گابریل آتال (Gabriel Attal)، متولد ۱۹۸۹ میلادی (۳۴ ساله) است که فعالیت سیاسی خود را با پیوستن به حزب سوسیالیست فرانسه در سال ۲۰۰۶ آغاز کرد و تا سال ۲۰۱۴ با سن کمی که داشت به پنج نفر اصلی حزب خود راه یافت. با سر کار آمدن امانوئل مکرون، گابریل از حزب خود جدا شد و به کابینه دولت مکرون پیوست و خیلی سریع از سلسله مراتب مقامات دولتی بالا رفت و به مقام وزارت آموزش و پرورش رسید که ممنوعیت پوشیدن عبایه (لباس مذهبی مسلمانان آفریقا) در مدارس از جمله دستاوردهای جنجالبرانگیز او در این دوره بود. حال پس از استعفای نخستوزیر پیشین در ۸ ژانویه، آتال به این سمت منصوب شده است.
آنچه در این مطلب مورد تاکید است، طبعا تایید و حتی بررسی مواضع و نظرات سیاسی و اجتماعی این نخست وزیر جوان نیست و اتفاقا به احتمال زیاد او همان مسیر سیاسی را در پیش خواهد گرفت که همحزبیهایش قبلتر پیش بردهاند و اعتراضات گسترده سالیان اخیر در فرانسه هم در وهله اول متوجه همین حزب است.
اما آنچه صحبت کردن در مورد آن مهم است، همجنسگرا بودن اوست. ویژگی مهمی که این پدیده دارد این است که در دومین کشور مهم اتحادیه اروپا پس از آلمان، فردی در بالاترین رتبه سیاسی وارد میدان میشود که اولا همجنسگراست و دوما جوانترین فرد تاریخ فرانسه در چنین سمتی است؛ این مساله خصلتنمای پایان یک دوره معین تاریخ سیاسی بشر است که در آن رنگینکمانیها ناگزیر بودند در حاشیه جوامعی زندگی کنند که با قانون و اخلاق و سرکوب سیستماتیک در برابر رنگینکمانیها سازمان یافته بودند.
اکنون در نتیجه دههها مبارزات جنبش جهانی رنگینکمانی و دستاوردهای گستردهای که داشتهاند، شرایطی در جامعه به وجود آمده که در آن افراد الجیبیتیکیو پلاس بتوانند با برخورداری از حقوقی برابر با سایر شهروندان، فرصت عرض اندام و شکوفایی در همه زمینههای اجتماعی را داشته باشند؛ تا جایی که دنیا باید به این جمله عادت کند «نخستوزیر جمهوری فرانسه که مخلوق انقلاب کبیر فرانسه است، یک فرد همجنسگرا است.»
با این وجود آنچه در مورد گابریل آتال گفتیم، با آنکه حقوق رنگینکمانیها در ایران و فرانسه قابل قیاس نیست، بیارتباط به شرایط سیاسی ایران نیست. در چند سال گذشته و به ویژه پس از آغاز انقلاب زن زندگی آزادی، شاهد عروج جنبش رنگینکمانی در جامعه ایران هستیم به گونهای که مسائل این جنبش و مطالبات و مبارزاتش به صدر توجهات عموم آمده است. در دل این شرایط است که شاهد هستیم فعالین و تشکلهای رنگینکمانی در قامت سیاسی ویژه و حتی رهبریکنندهای ظاهر میشوند که تصویری تازه از الجیبیتیکیو پلاسها ارائه میدهند.
دیگر دوره آن به پایان رسیده که مردم همجنسگرایان، دوجنسگرایان، ترنسها و کوییرها را تنها به خاطر مشکلات و تبعیضاتی که به آنها تحمیل میشود، به یاد آورند. باید به سمتی حرکت کرد که چهرهها و فعالین رنگینکمانی در ایران، در عین حال که از حق و حقوق خود در برابر حکومت کوییرستیز دفاع کنند، پا به میدان بالاترین ردههای سیاسی جامعه بگذارند تا با مبارزات و نقشآفرینی درخشان خود، بخش بزرگتری از جامعه و مطالباتشان را نمایندگی کنند.
تشکل رنگینکمانان ایرانی
۱۹ دی ۱۴۰۲
۹ ژانویه ۲۰۲۴