از روزی که علیرضا دیگر در میان ما نیست، سه سال می‌گذرد. علیرضا فاضلی‌منفرد، همجنسگرای ۲۰ ساله اهل اهواز بود که در ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۰ توسط سه عضو خانواده‌اش به وحشیانه‌ترین شکلی به قتل رسید. او به تازگی کارهای معافیت از سربازی خود را به اتمام رسانده بود و تدارک مهاجرت به ترکیه را هم دیده بود؛ اما افشای هویت جنسی‌اش منجر به این شد که جان عزیز او در سایه مناسبات هموفوبی که جمهوری اسلامی در جامعه بپا کرده، به دست اعضای خانواده برای همیشه گرفته شود.
قتل فجیع علیرضا فاضلی در آن زمان به یک پدیده سراسری و به نمادی از هموفوبیا و رنگین‌کمانی‌ستیزی ساختارمند در نظام جمهوری اسلامی تبدیل شد که اعتراضات گسترده‌ای را در ایران و دنیا برانگیخت؛ اعتراضاتی یک سر آن فعالین رنگین‌کمانی و مردم ایران بودند و سر دیگر آن سازمان‌های بین‌المللی و افراد سرشناسی همچون ریکی مارتین.
علیرضا که به روایت عکس‌ها و ویدئوهایی که از او به یادگار مانده است، فردی مدرن و متعلق به بخش مترقی جهان امروز بود، برای برخورداری از پایه‌ای‌ترین حقوق خود به عنوان یک همجنسگرا، ناگزیر بود در جنگی تمام‌عیار با حکومت، قوانین هموفوب، فرهنگ نرینه‌سالار کوییرستیز و نظام خانواده قرار گیرد؛ جنگی علیه تمامی نیروهای جهان کهنه که پدیده آزادی جنسی شهروندان و انقلاب جنسی جاری در جامعه ایران، ستون‌های موجودیت آنها را به لرزه درمی‌آورد؛ جنگی که در این مورد معین، قربانی‌اش علیرضا بود که نماد صدها و هزاران رنگین‌کمانی و زنی است که بنام ننگین «بی‌آبرویی» و «ناموس‌پرستی» به سرنوشت مشابهی دچار شدند.
در آستانه ۱۷ مه، روز جهانی مبارزه با هموفوبیا، تشکل رنگین‌کمانان ایرانی یاد عزیز علیرضا فاضلی‌منفرد را گرامی داشته و همه مردم ایران به ویژه رنگین‌کمانی‌ها و زنان را فرامی‌خواند که مبارزات و تلاش‌ها برای خلاصی از قوانین و فرهنگ کوییرستیز اسلامی را با شدت بیشتری به پیش برند. علیرضا نبود و ندید که چطور انقلاب زن زندگی آزادی به بستری تبدیل شد که همجنسگرایان، دوجنسگرایان، ترنس‌ها و کوییرها دوشادوش دیگر بخش‌های جامعه علیه این مناسبات سراسر جنایت بپاخاستند. ما آنطور که همواره گفته‌ایم، برای علیرضاها، برای نیکاها، برای کیان‌ها و برای پیروزی انقلابمان، ایستاده‌ایم تا پایان.
تشکل رنگین‌کمانی‌های ایرانی
۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
۷ مه ۲۰۲۴