جمهوری اسلامی در تحقیرشده‌ترین وضعیت سیاسی و نظامی خود، برای نفس‌کشیدن در فضای جهانی، دست به دامن تظاهرات‌های «ضدجنگ» در خارج کشور شده است؛ تظاهرات‌هایی که در آنها هزاران نفر مردم دنیا از سر انسان‌دوستی و برای جلوگیری از فجایعی که هر جنگی بر سر مردم عادی آوار می‌کند، راهی خیابان‌ها شده‌اند. با این وجود، این اعتراضات به فضایی دامن زده است که در آن، از لندن تا تورنتو، ایادی حکومت تحت پوشش پلاکاردهای «ضدجنگ» و «فلسطین را آزاد کنید»، وارد عمل شده و در صدد تغییر جهت تظاهرات‌ها شوند، بی‌آنکه هیچ اشاره‌ای به جنایات جمهوری اسلامی، جنگ‌افروزی در منطقه یا سرکوب‌ها و اعدام‌ها در داخل کشور شود.
هدف این مظلوم‌نمایی و پنهان کردن چهره ضدانسانی جمهوری اسلامی، بازسازی مشروعیت بین‌المللی یک حکومت جنایتکار و تحریک احساسات نیروهای سیاسی است که صرفا به این دلیل که مخالف سیاست‌های نتانیاهو و جنایات و اشغالگری تاریخی دولت اسرائیل در غزه و فلسطین هستند، از ماهیت فاشیستی جمهوری اسلامی در ایران و منطقه چشم می‌پوشند. خامنه‌ای بساط تظاهرات روز شنبه لندن را بهانه کرد تا در شرایطی که زیر زمین پناه گرفته و از نزدیک به ۹۰ میلیون مردم ایران به عنوان سپر انسانی در برابر حملات اسرائیل استفاده می‌کند، به خود جرئت دهد تا در حمایت از فلسطین توئیت بزند.
این بساط و حمایت‌ها از جمهوری اسلامی باید فورا جمع شود. نیروهای اپوزیسیون و ایرانیان آزادی‌خواه و برابری‌طلب در خارج کشور وظیفه دارند با اعتراض، روشنگری و حرکت‌های سازمان‌یافته، متحد و سراسری، اجازه ندهند رژیمی که مردمش را می‌کُشد، از احساسات جهانی علیه جنگ سوءاستفاده کند. هیچ انسان نرمال و عقل سلیمی خواهان جنگ نیست، اما سر دادن شعار «نه به جنگ» در کنار پادوهای حکومت جنگ‌افروز اسلامی یعنی تداوم جنگ در ایران و خاورمیانه.
حداقل چیزی که در این شرایط باید در نظر داشت اینکه هر تجمعی علیه جنگ در دل این اوضاع، باید هم‌زمان علیه جمهوری اسلامی هم باشد. بدون فریاد برای سرنگونی این رژیم، هیچ صلحی ممکن نیست. زمان آن است که ما مردم مخالف حکومت با قدرت هر چه تمام‌تر، ابتکار عمل را از دست رژیم خارج کنیم. خیابان‌های شهرهای جهان باید صدای انقلاب مردم ایران را بازتاب دهند، نه صدای جنایتکاران جمهوری اسلامی.
اگر دولت‌ها، سازمان‌ها، نهادها و عموم مردم دنیا خواستار پایان جنگ و نگران جان غیرنظامیان در ایران و اسرائیل هستند، در این لحظات مهم تاریخی باید در مسیری گام بردارند که جمهوری اسلامی را بایکوت کنند، مشروعیت سیاسی‌اش به عنوان یک «دولت قانونی» را معلق کنند، سفارتخانه‌ها و مراکزش را تعطیل کنند، خامنه‌ای را مجبور به تسلیم کامل در جنگ کرده و از مبارزات مردم ایران برای سرنگونی حکومت حمایت کنند تا ایران و خاورمیانه بتواند روی آرامش و صلح را به چشم ببیند.
