پس از اعلام آتش‌بس با اسرائیل، به نظر می‌رسد جمهوری اسلامی قصد دارد سرکوب داخلی را در کیفیت و مقیاسی جدید گسترش دهد. موج تازه‌ای از اعدام‌ها و بازداشت‌های فله‌ای به اتهام واهی «جاسوسی برای اسرائیل» هم‌اکنون در حال انجام است.
تنها در روز چهارشنبه ۴ تیرماه سه کولبر به نام‌های ادریس آلی، آزاد شجاعی و رسول احمد توسط ماشین آدم‌کشی حکومت به همین اتهام اعدام شده‌اند. شواهد حاکی از آن است که اعدام‌ها و بازداشت‌های گسترده‌تر احتمالی در راه است. اقدامات سرکوبگرانه عجولانه حکومت شکست‌خورده در جنگ که این روزها از سایه خودش هم وحشت دارد، صرفا تلاشی است در این راستا که مانع شکل‌گیری اعتراضات سراسری و حتی قیام نهایی مردم شود.
اما نظام جمهوری اسلامی در اشتباه محاسباتی بزرگ‌تری گرفتار شده است. این سرکوب، نه نشانه قدرت، که سند ضعف و ترس نظامی است که دیگر به هیچ‌وجهی قادر به اداره جامعه نیست. مردم عقب نمی‌نشینند، چون به چشم خود دیده‌اند که این رژیم دیگر رژیم سابق نیست؛ ساختار نظامی و سرکوبش بسیار ضربه خورده، مشروعیت‌اش نابود شده و نیروی سرکوبش هم فرسوده‌تر از همیشه است. حکومتی که حتی پیش از جنگ هم قادر به تامین ساده‌ترین امکانات معیشتی چون آب، برق، گاز، سوخت و نان مردم نبود و زندگی میلیون‌ها نفر ساکنین ایران را به مرز نابودی کشانده بود.
در برابر چنین رویکرد وحشیانه حکومت جنگ‌افروز پس از آتش‌بس، اکنون وظیفه همه ما مردم ایران در داخل و خارج این است که اجازه ندهیم ماشین اعدام و جنایت حکومت در بستر و بهانه جنگ با قدرتی بیشتر به حرکت درآید. صدای خانواده‌ها، فعالان، گروه‌های مردمی و تشکل‌ها باید بلندتر از همیشه باشد؛ نه به اعدام، نه به سرکوب، نه به عقب‌نشینی!
هرگونه اقدام نیروهای سیاسی مخالف جمهوری اسلامی در داخل کشور در این شرایط بسیار حیاتی است؛ از برگزاری تجمع و گسترش فعالیت‌های میدانی در داخل کشور تا تظاهرات‌های ایرانیان خارج کشور و فشار فزاینده بر دولت‌ها برای وادار کردن جمهوری اسلامی به توقف اعدام‌ها و بازداشت‌ها.
