در سومین سالگرد فراخوان ۲۴، ۲۵ و ۲۶ آبان ۱۴۰۱، باید یاد کنیم از روزهایی که در متن انقلاب زن زندگی آزادی هزاران نفر در سراسر ایران به خیابان آمدند و نشان داد فعالین میدانی و جامعه ایران، توان سازمان‌دهی و هماهنگی سراسری را دارد.
این فراخوان به‌خاطر هم‌زمانی با سالگرد آبان ۹۸ و خشم انقلابی پس از رفتارهای وحشیانه جمهوری اسلامی در ماه‌های نخست انقلاب زن زندگی آزادی، یکی از موفق‌ترین موج‌های اعتراضی شد؛ اعتراضات گسترده خیابانی که که به رغم شکوه سیاسی آن، جان‌های زیادی در آن توسط حکومت جنایتکار گرفته شد.
تهران، سنندج، اصفهان، شیراز، مشهد و به‌ویژه کرج و ایذه از کانون‌های اصلی این اعتراضات بودند؛ کرج با تجمع‌های هزاران‌نفری در جهان‌شهر، گوهردشت و حصارک و حضور جمعی هزاران نفری ماندگار و ایذه با جنایت نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی که در ۲۵ آبان به کشته‌شدن کیان پیرفلک انجامید. شعار پرتکرار این سه روز «زن زندگی آزادی» و «مرگ بر دیکتاتور» بود.
جمهوری اسلامی نیز تمام ابزار سرکوب را خود را در این سه روز به‌کار گرفت؛ قطع مکرر اینترنت همراه، پرواز پهپادهای شناسایی، استقرار یگان‌ویژه، تیراندازی مستقیم، یورش نیروهای لباس‌شخصی، کشتارهای کور و بازداشت‌های چند هزارنفری در ده‌ها شهر. این سه روز از مهم‌ترین لحظات انقلاب زن زندگی آزادی‌اند؛ نقطه‌ای که تداوم مبارزه و ظرفیت هماهنگی جامعه را آشکار کرد.
یاد و نام جانباختگان، از کیان پیرفلک تا ده‌ها قربانی آن سه روز، در قلب ما زنده است و دادخواهی خانواده‌های جانباختگان همچنان ادامه دارد؛ دادخواهی که با ادامه مبارزه علیه ساختار سرکوب و مطالبه تغییر اساسی شرایط فعلی و سرنگونی جمهوری اسلامی معنا پیدا می‌کند. سالگرد این فراخوان یادآوری یک مسیر روشن است؛ ایستادگی، مقاومت و ادامه مبارزه تا پیروزی انقلابمان، برای ساختن جامعه‌ای آزاد، انسانی و برابر.
