باید آن را به روزی اعتراضی همراه با شادی و پایکوبی در سراسر جهان، تبدیل کنیم
در حالیکه ما مردم ایران به ویژه زنان، جوانان و دادخواهان از مرگ رئیسی یکی از با سابقهترین قاتلان و جلادان جمهوری اسلامی شادمان هستیم، سازمان ملل برای مراسم یادبود او در روز پنجشنبه ۳۰ مه برابر با ۱۰ خرداد تدارک می بیند.
برای ما مردم ایران، برای ما زنانی که زیست هر روزهمان در جنگ با این رژیم است، این اقدام سازمان ملل معنایی جز دهن کجی به مردم ایران و نادیده گرفتن مبارزه ما زنان و انقلاب زن زندگی آزادی ندارد و هیچ تصویری جز “فشردن دستان خون آلود یک حکومت جنایتکار و دیکتاتور” را ترسیم نمیکند. دستانی که به خون آزادیخواهان و انقلابیون، به خون مهساژینا، نیکا سارینا حمیدرضا یلدا سیاوش حدیث غزاله و هزاران زن و نوجوان و جوان آغشته است.
چه تناقضی فاحش تر از این که سازمان ملل، یکی از متوحش ترین و ضد زن ترین حاکمیتهای جهان را به آغوش می کشد و ابزار همدردی کند، در حالی که کمیته حقیقت یاب آن، چندی پیش همین حاکمیت را به اتهام “جنایت علیه بشریت” در سرکوب اعتراضات انقلاب زن زندگی آزادی، متهم کرده است؛ در سرکوبهای سازمانیافتهای که تا قبل از سقوط هلیکوپتر، همان رئیسی در مقام ریاست جمهور این حاکمیت بوده است؟! چه تناقضی فاحش تر از اینکه رژیم اسلامی را به جرم “نقض حقوق زنان” از کمیسیون مقام زن اخراج میکند، اما برای به هلاکت رسیدن رئیس جمهور آن که قاضی مرگ هم بوده و به جلاد ۶۷ شناخته میشود و حکم اعدام هزاران نفر را صادر کرده، مراسم عزاداری بر پا میکند؟!
پاسخ این تناقضات فاحش، نزد ما مردم به ویژه ایرانیان آزاده در خارج کشور است؛ همانطور که نقش ما مردم ایران تعیین کننده بوده و توانستیم فریاد “زن زندگی آزادی” را در جامعه جهانی منعکس کنیم، ما میتوانیم این بار هم، قاعده این بازی “دیپلماسی ضدمردمی” سازمان ملل را بهم بزنیم!
انقلاب زنانه ضمن محکوم کردن برپایی مراسم عزاداری برای رئیسی و تاکید بر لغو آن، از همه ایرانیان به ویژه زنان و جوانان مبارز ایرانی در خارج کشور می خواهد همراه با هم، روز ۳۰ مه، ۱۰ خرداد در یک حرکت متحدانه و همبسته و سراسری در جهان، با برپایی مراسم شادی و پایکوبی در مقابل مقر سازمان ملل، و همچنین در مقابل دفاتر و مراکز سازمان ملل در کشورهای مختلف، و مقابل وزارت امور خارجه و پارلمان ها، در میادین و مراکز اصلی شهرهای دنیا، علیه این عملکرد ضدانسانی سازمان ملل، علیه همدردی و همراهی سازمان ملل با حکومت اسلامی جنایتکار وسیعا اعتراض کنیم!
بیایید همه با هم به وعده زنده یاد مریم سلیمیان عمل کنیم که گفت ما سرانجام بر گورهای شما میرقصیم! و اینگونه فریاد اعتراض خود را در جهان بلند کنیم.
ما مردم ایران توهمی بر یاری رسانی به انقلابمان از سوی سازمان ملل نداریم و باید بیش از پیش بر قدرت و نیروی انقلابی خود متکی باشیم. اما با اینحال همچنان بر خواسته های به حق خود اصرار ورزیده و برای آن تلاش و مبارزه میکنیم تا “رژیم آپارتاید جنسی – جنسیتی” در جامعه بین المللی بایکوت شود!
تشکل انقلاب زنانه
۸ خرداد ۱۴۰۳