بیانیه پلنوم ۶۰ کمیته مرکزی حزب کمونیست کارگری ایران
آنچه بر جامعه و مردم ایران حاکم است، بدترین نوع توحش و بربریت سرمایهداری است. فقر و فلاکت کشنده، اعدام‌های هر روزه، یکه‌تازی دستگاه مذهب و خرافه، زندان‌هایی که پر از عزیزان مردم است، تبعیض و ستمگری بر بخش‌های مختلف مردم به بهانه‌های مختلف، تخریب محیط زیست و تحقیر و سرکوب و ناامنی زندگی عموم مردم.
اساس این توحش از سیستم اقتصادی ناشی می‌شود که بر استثمار اکثریت مردم توسط اقلیتی یک‌درصدی استوار است. در این سیستم مردم اسیر فقر و بی‌احترامی و بی‌اختیاری و ناامنی مداوم هستند. زندگی انسانی در چنین سیستمی بی‌معناست. همه چیز زیر سیطره یک مشت دزد و جانی و عقب‌مانده اسلامی است که ارزشی برای زندگی و جان انسان‌ها قائل نیستند. این وضعیت می‌تواند و باید از اساس تغییر کند.
ما مردم سزاوار زندگی و دنیای بهتری هستیم. زندگی شایسته انسان در این کشور می‌تواند با انقلاب ما مردم، با دست‌های ما مردم، و با اراده ما متحقق شود. قاتلان و اختلاس‌گران و میلیاردرهایی که با خون کارگران و مردم، و با استثمار و اختلاس و رانت‌خواری و مصادره و تصاحب ثروت‌های عمومی ارتزاق می‌کنند باید از راس جامعه تماما جارو شوند. جامعه‌ای برابر و آزاد و شاد و انسانی ممکن و مبرم و حیاتی است و این نه از بالای سر مردم، بلکه بادست‌های خود ما مردم می‌تواند ایجاد و برپا شود.
برای دستیابی به زندگی مرفه و شاد انسانی باید حکومت غارتگران اسلامی را سرنگون کرد، دست این طفیلی‌ها را از ثروت و امکانات این جامعه کوتاه نمود و نظامی بدون استثمار و بردگی مزدی، بدون فقر و محرومیت، بدون سرکوب و بی‌حقوقی و بدون دخالت مذهب در زندگی مردم سازمان داد. نظامی با بالاترین سطح رفاه عمومی و مبتنی بر برابری و آزادی‌های همه‌جانبه سیاسی و اجتماعی و عاری از هر گونه تبعیض.
باید ثروت‌ها و سرمایه‌های افسانه‌ای که در حال حاضر در دست سپاه، بیت رهبری، آستان قدس، بنیاد مستضعفان، نهادهای مذهبی و سایر نهادهای مافیایی است را بطور کامل مصادره کرد و تحت اداره شوراهای مردم و در خدمت رفاه مردم قرار داد. باید دست کلیه استثمارگران را از موسسات تولیدی و اقتصادی کوتاه کرد، استثمار را ممنوع نمود و اداره این موسسات را به مردم متشکل در شوراها سپرد تا تولید بر اساس نیازمندی‌های جامعه سازمان داده شود.
هیچ راه دیگری برای حل معضلات عمیق اقتصادی بجز نابودی بردگی مزدی و نظام مبتنی بر سود یک اقلیت طفیلی وجود ندارد. ادامه سلطه سرمایهداری در ایران با هر شکل و ظاهری یعنی بربریت، یعنی تداوم فقر و نابرابری، تداوم انواع تبعیضات و ریاضت‌کشی اقتصادی و چنین نظامی راهی جز سرکوب خشونت‌بار و بی‌حقوقی برای اکثریت مردم نخواهد داشت.
مردمی که هر روز دست به اعتصاب و اعتراض و خیزش می‌زنند، منشور و بیانیه منتشر می‌کنند، شعار می‌دهند و خواهان غنی‌سازی زندگی خود هستند اجازه نمی‌دهند که بار دیگر امکانات این جامعه در اختیار مفت‌خوران دیگری، این‌بار بدون ریش و عمامه، قرار گیرد. مردم خواهان پایان دادن به حکومت اقلیت و حکومت آقابالاسر هستند و انقلاب می‌کنند تا خود اداره تولید و خدمات و اداره سیاسی کشور و اداره همه چیز را خود به دست گیرند تا همه امکانات در خدمت رفاه عموم جامعه قرار گیرد.
سوسیالیسم مورد نظر ما، یعنی عملی شدن آرزوهای قلبی و انسانی مردم. سوسیالیسم نظامی است با بالاترین سطح رفاه عمومی، بیشترین آزادی‌های سیاسی و اجتماعی و مدنی، عاری از هر نوع تبعیض و نابرابری، با مرزهای باز به روی دنیا و سیاست و جهت گیری مسالمت‌آمیز در منطقه و در جهان. نظامی مبتنی بر آخرین دستاوردهای علمی، تکنولوژیک، فرهنگی، اجتماعی، فلسفی و هنری جامعه بشری که تاریخا در غرب ریشه دارد نظامی سرشار از شکوفایی، شادی و خوشبختی همگانی، نظامی که با مشارکت عموم مردم و به دست گرفتن قدرت توسط مردم عملی می‌شود.
هیچ چیز در دوره پیشرفت‌های شگرف علم و تکنولوژی تولید و ارتباطات اجتماعی کنونی، منطقی‌تر از گام گذاشتن در جهت ریشه‌کن کردن کامل فقر و تمام تبعیضات طبقاتی و استثمار و ستمگری نیست. تحقق این امر منوط به آگاهی و باور ما مردم به قدرت خویش و عزم واقعی ما برای دستیابی به زندگی انسانی است که حق بی چون و چرای تک تک انسان‌ها است.
سرنگون باید جمهوری اسلامی!
زنده‌باد سوسیالیسم!
کمیته مرکزی حزب کمونیست کارگری ایران
١٣ مهرماه ۱۴۰۴، ۵ اکتبر ۲۰۲۵
