شریفه جان! خبر حکم ناعادلانه اعدامت، آن هم یک روز پیش از انتخابات، گواه روشنی است بر زن‌ستیزی حکومت جمهوری اسلامی؛ پیامی است به آحاد جامعه و به ویژه به ما زنان که در خیزش ژن ژیان آزادی قدرت با هم بودنمان را شکوه دوباره بخشیدیم و پارادوکسی است در وعده‌های دولت جدید به مطالبات زنان.
رفیق جان هر دو نیک می‌دانیم دار اعدام هیچگاه ضمانتی برای تداوم نظام‌های استبدادی نبوده است. تو نه اولین و نه آخرین زنی هستی که با شکنجه فشار برای اعتراف اجباری پرونده‌سازی و ادعاهای بی‌پایه و اساس مواجه شده‌ای. این را بدان که دیوارهای زندان نمی‌تواند مانعی باشد برای همدلی ما. زیرا هم‌زخمان را جز پناه یکدگر بودن، التیامی نیست.
از طرف وریشه مرادی از زندان اوین تهران
به شریفه محمدی در زندان لاکان رشت
تیر ۱۴۰۳
