امروز چهارشنبه ۲۶ دیماه ۱۴۰۳ دهها نفر از فعالین شهر سنندج در اعتراض به صدور احکام اعدام برای پخشان عزیزی و وریشه مرادی تجمع بزرگی روبروی استانداری کردستان برگزار کردند. معترضین با در داست داشتن پلاکاردهایی و نیز قرائت بیانیهای شدیدالحن با پیام «آری به زندگی، نه به اعدام»، خواهان لغو مجازات اعدام در ایران و آزادی همه زندانیان سیاسی شدند.
این تجمع باشکوه در سنندج، نقطه عطف مهمی در مبارزات مردم ایران علیه اعدام و علیه حکومت اعدامی است؛ اینکه به رغم فضای سرکوب و تهدید روز قبل سازماندهندگان، چنین تجمع بزرگی در داخل کشور علیه اعدامها صورت پذیرد، مسیر را به همه مردم ایران نشان میدهد. در تمامی شهرهای ایران میتوان و باید تجمعات مشابهی با حضور گسترده بخشهای مختلف مردم علیه اعدامها و برای آزادی زندانیان سیاسی سازماندهی کرد.
متن بیانیه قرائت شده در این تجمع:
ما امروز اینجا گرد آمدهایم تا در برابر بیعدالتیای آشکار و غیرقابل توجیه، صدای اعتراض خود را بلند کنیم. پخشان عزیزی، زنی که تمام زندگی خود را وقف یاری به همنوعان کرد، مددکار اجتماعیای که بیش از یک دهه در میان بحرانهای انسانی در کمپهای آوارگان ایستاد، نماد خدمت بیشائبه، مقاومت در برابر ناامیدی و تجسم واقعی مهر و شفقت بود.
پخشان نه یک مددکار عادی، بلکه نقطه امید هزاران زن و کودک بود؛ زنانی که در سایهی جنگ و ویرانی زندگی خود را از دست داده بودند و کودکانی که آیندهای جز تاریکی برای خود نمیدیدند. او همان دستی بود که از میان ویرانهها به سوی زندگی دراز میشد؛ همان صدایی که در سکوت تحمیلشده بر رنجدیدگان، فریادگر حق بود. فعالیتهای او نه تنها در راستای بازسازی جسم و جان افراد آسیبدیده بود، بلکه پیامآور باور به امکان زندگی در دل بحران و ویرانی بود.
اما امروز، این زن غیور به جای تقدیر و ستایش، با حکمی روبرو شده است که نه تنها هیچ سنخیتی با خدمات و فعالیتهای او ندارد، بلکه نمادی از بیعدالتی در برابر خدمات انسان دوستانە است.
پخشان عزیزی به مثابه یک فرد نیست؛ او تجسم آرمانهای انسانی است. او نمایندهی امید، زندگی و مقاومت در برابر مرگ و ناامیدی است.
براین اساس هرگونه اقدامی برای خاموش کردن صدای او، تلاش برای سرکوب همین ارزشهای بنیادین است. حکمی که برای پخشان عزیزی، یک مددکار اجتماعی بیگناه و خدمتگزار، صادر شده است، عادلانه نبوده، چرا که نجات جان انسانها و بازگرداندن امید به زندگی، هرگز جرم نبوده و نخواهد بود.
لغو این حکم و احکام ناعادلانه تمامی زندانیان عقیدتی کمترین اقدامی است که میتواند اندکی از اعتبار انسانی و اخلاقی را برای نظام عدالت کیفری بازگرداند.
نه به اعدام، زنده باد زندگی