ظهر شنبه ۲۹ دیماه ۱۴۰۳، مردم ایران اولین روز کاری خود را با شنیدن خبر عمیقا مسرتبخش دو قاضی جنایتکار در ساختمان دیوان عالی کشور آغاز کردند. بنا به گزارش رسانههای حکومتی، محمد مقیسه و علی رازینی، دو ابرجنایتکار جمهوری اسلامی که دستشان در عمده جنایات حکومت از دهه شصت تا انقلاب زن زندگی آزادی به خون آغشته است، در محل کار خود و به دست یکی از کارکنان قوه قضائیه یا «یک فرد مسلح نفوذی» به قتل رسیدند.
تنها دقایقی پس از انتشار خبر کشته شدن این دو منادی مرگ، موجی از خوشحالی در میان ایرانیان داخل و خارج کشور به راه افتاده؛ موجی که در صدر آن خانوادههای دادخواه و زندانیان سیاسی قرار گرفتهاند که روایات خود را از نقش این دو آدمکش در پرونده خود یا عزیزانشان بازگو میکنند؛ قاتلینی که بخت با آنها یار بود، نماندند که محاکمه خود و همدستانشان را در دادگاههای مردمی پس از سرنگونی جمهوری اسلامی ببینند.