حکم اعدام حمید حسین‌نژاد حیدرانلو در سحرگاه سه‌شنبه ۲ اردیبهشت‌ماه در حالی اجرا شد که خانواده و نزدیکان او پنج روز را مقابل زندان ارومیه تحصن کرده بودند. این جنایت حکومتی علیه یک زندانی سیاسی آن هم به رغم اعتراضات داخلی و بین‌المللی علیه اعدام، نشان از عزم راسخ رژیم برای تداوم روند فزاینده اعدام‌ها دارد؛ به این امید که با پاشیدن خاک مرگ در جامعه، مانع از شکل‌گیری دور تازه اعتراضات سراسری برای به زیر کشیدن حکومت شود.
اجرای حکم حسین‌نژاد اما در حالی صورت گرفت که جان تعداد بیشتر و بیشتری از زندان سیاسی در خطر است و اجرای حکم آنها قریب‌الوقوع به نظر می‌رسد. از جمله در خبرها داشته‌ایم که درخواست اعاده دادرسی مهدی حسنی و بهروز احسانی دو زندانی سیاسی محکوم به اعدام بار دیگر توسط دستگاه قضای جمهوری اسلامی رد شده است. چند هفته پیش از آن هم به شکلی مشابه، درخواست سه زندانی سیاسی دیگر محکوم به اعدام یعنی پخشان عزیزی، حاتم اوزدمیر و یوسف احمدی رد شده بود. زندانیان جرائم عادی و به ویژه مواد مخدر هم که به صورت روزانه در حال به قتل رسیدن توسط حکومت هستند.
همزمانی اعدام زندانیان سیاسی و غیرسیاسی با پیشبرد مذاکرات با دولت آمریکا، نشان از این دارد که جمهوری اسلامی مستقل از هر گونه توافق و تغییری در روابط بین‌المللی‌اش، خطر اصلی برای بقایش را در داخل کشور می‌بیند؛ خطر جنگی تمام‌عیار با مردمی که به هیچ شکلی از توافق حتی با سرکشیدن جام زهر توسط خامنه‌ای قانع نیستند و خواهان سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی هستند. کلیت حکومت می‌داند که در خاورمیانه و جهان اگر بهشتی هم برای خود دست و پا کند، در داخل کشور به جهنمی روبروست و مردمی که با او در تخاصمی آشتی‌ناپذیر است.
در برابر چنین وضعیتی و برای نجات جان تمامی زندانیانی که در خطر اجرای حکم اعدام هستند، نه فقط باید که اعتراضات علیه اعدام را گسترش داد، بلکه زمینه‌ها و بستر دور تازه اعتراضات و اعتصابات سراسری علیه حکومتی را سازمان داد که نه جان مردم، نه معیشت و رفاه و نه کوچکترین آزادی‌های سیاسی و مدنی آنها، سر سوزنی برایش اهمیت دارد. اعتراضات علیه اعدام لازم و کلیدی است، اما بدون حرکت جامعه به سمت سرنگونی تمام‌عیار جمهوری اسلامی، ماشین کشتار رژیم متوقف نخواهد شد.
