بنا به گزارشات، پیمان (امین) فرح‌آور، شاعر و زندانی سیاسی محبوس در زندان لاکان رشت در دادگاهی به تاریخ ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۴ به اعدام محکوم شده است. اتهامات وارده به وی «بغی» و «محاربه» عنوان شده و روند دادرسی او بدون دسترسی به وکیل و در عدم شفافیت کامل انجام شده است.
پیمان فرح‌آور که پدر فرزندی ۱۰ ساله است، پیشتر نیز سابقه بازداشت داشته، در شهریور ۱۴۰۳ توسط نیروهای سرکوبگر دستگیر شده، مدتی در بازداشتگاه اداره اطلاعات زندانی بوده و سپس پس از طی روند دادرسی به زندان لاکان منتقل می‌شود.
یکی از مطلعین از وضعیت این زندانی سیاسی در مورد روند پرونده او چنین گفته است: «اتهامات علیه آقای فرح‌آور بر پایه اشعار و فعالیت‌های اعتراضی‌اش در حوزه عدالت اجتماعی و حقوق شهروندی مطرح شده‌اند. جلسه دادگاه او بدون حضور وکیل انتخابی و به‌صورت غیرعلنی برگزار شده و حکم او بدون رعایت روند شفاف دادرسی صادر شده است.»
صدور حکم اعدام برای یک شاعر، ادامه روند تشدید فشارهای امنیتی جمهوری اسلامی بر هنرمندان، نویسندگان و شخصیت‌هایی است که در دفاع از حقوق مردم معترض تولید اثر می‌کنند. این ادامه احکام اعدام توماج صالحی‌ها و سامان یاسین‌ها، اجرای احکام شلاق یراحی‌ها و بازداشت و احضار شمار بیشتری از هنرمندان است.
این اقدام جمهوری اسلامی مبنی بر صدور حکم اعدام به دلیل سرودن شعر نه فقط شدیدا محکوم است، بلکه زنگ هشداری است به کلیت جامعه که در صورتی که پاسخی شدید اعتراضی به حکومت ندهیم، دامنه و گسترده احکام اعدام همچنان بزرگ‌تر خواهد شد.
 فرح‌آور، شاعر و زندانی سیاسی محبوس در زندان لاکان رشت در دادگاهی به تاریخ ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۴ به اعدام محکوم شده است. اتهامات وارده به وی «بغی» و «محاربه» عنوان شده و روند دادرسی او بدون دسترسی به وکیل و در عدم شفافیت کامل انجام شده است.){kind=link}