طناب‌دار، آخرین مهمات جنگی باقی‌مانده برای حکومت
در یکی از سنگین‌ترین پرونده‌های سرکوب پس از آغاز انقلاب زن زندگی آزادی، پنج تن از فعالین اهل بوکان به نام‌های رزگار بابامیری، پژمان سلطانی، سوران قاسمی، کاوه صالحی و طیفور بابامیری از سوی دادگاه انقلاب ارومیه به احکام اعدام و مجموعاً ۷۵ سال زندان محکوم شدند.
این احکام بر پایه‌ی اعترافات اخذشده تحت شکنجه، اتهامات ساختگی نظیر «بغی»، «محاربه» و «همکاری با دولت متخاصم» صادر شده‌اند. منابع حقوق بشری از وجود «ناپدیدسازی قهری، شکنجه شدید و روند قضایی ناعادلانه» در این پرونده خبر داده‌اند.
حکومت در دور تازه‌ی سرکوب پس از آتش‌بس با اسرائیل و آمریکا، باز هم فعالان سیاسی و معترض را هدف گرفته و با صدور و اجرای احکام اعدام به خیال خود می‌خواهد روحیه مقاومت و مبارزه جامعه را در هم بشکند. اما صدور چنین احکامی، نه نشانه‌ی اقتدار، بلکه اعترافی است به بحران مشروعیت و ترس حاکمیت از تکرار اعتراضات خیابانی توده‌ای برای به زیر کشیدن نظام.
اعتراض و مقاومت جمعی در برابر این اعدام‌ها وظیفه‌ای‌ست بر دوش همه ما افراد جامعه تا صدای محکومین باشیم و علیه حکم ضدانسانی اعدام بپا خیزیم.
