در فضای ملتهب سیاسی پسا آتش‌بس، جمهوری اسلامی بی‌سر و صدا طرح افزایش بیش از ۵۰ درصدی قیمت نان را که از پیش برنامه‌ریزی کرده بود، به اجرا گذاشت. هم‌زمان با این موج افزایش قیمت در استان‌هایی مانند قم، خراسان رضوی و گیلان، نوبت به تهران رسیده تا نرخ‌های جدید برای نان‌های سنتی هم اعمال شود.
این تصمیم‌ها که پیش از جنگ ۱۲ روزه طراحی شده بود، به‌وضوح در شرایط پساآتش‌بس و فضای امنیتی بعد از آن به جریان افتاده‌اند؛ انگار که حاکمیت این لحظه را مناسب دیده تا بار کسری بودجه‌اش را دوباره بر دوش مردم بیندازد. این الگو در تاریخ دولت‌های سرکوبگر آشناست؛ در لحظاتی که جامعه درگیر بحران‌های دیگر یا تحت سرکوب است، حمله به معیشت را عملی می‌کنند.
در برابر این سیاست گران‌سازی و حمله به معیشت مردم باید ایستاد. گرانی نان ادامه همان سیاستی کلانی است که مردم را فقیرتر می‌سازد و به دنبال حفظ منافع جمهوری اسلامی است. حکومتی که جنگ با معیشت و غذای مردم را پیش می‌برد و راهی جز سرنگونی آن برای تامین حداقل‌های زندگی انسانی، نمانده است.
