انتشار خبر زخمی شدن مسعود پزشکیان، رئیس جمهورِ جمهوری اسلامی، در حمله اسرائیل به جلسه شورای عالی امنیت ملی، نشان می‌دهد که هدف حملات فقط فرماندهان نظامی نبودند، بلکه مقامات عالی‌رتبه سیاسی هم در فهرست ترور قرار گرفته بودند و دیگر حاشیه امنی برای هیچکدام از مقامات ارشد جمهوری اسلامی، قابل تصور نیستند.
ادامه سیاست‌های یهودستیزانه، جاه‌طلبی‌های هسته‌ای، موشکی و ماجراجویی منطقه‌ای جمهوری اسلامی، نه‌تنها برای مردم ایران هزینه دارد، بلکه حالا جان سیاست‌مداران جمهوری اسلامی را هم به خطر انداخته است. امروز بخش بزرگی از بدنه حاکمیت، در پناهگاه‌ها و خانه‌های امن زندگی می‌کنند؛ جلسات دولتی با تدابیر شدید امنیتی و اغلب به‌صورت محرمانه برگزار می‌شود.
این وضعیت، نه فقط نشانه افول امنیت و اقتدار پوشالی، بلکه زنگ خطری برای فروپاشی نظم اجرایی در ساختار جمهوری اسلامی است. کشوری که مسئولانش جرئت خروج آزادانه از ساختمان‌های دولتی و پناهگاه‌ها را ندارند، نمی‌تواند به حکمرانی ادامه دهد. ترس از ترور و جنگ، جمهوری اسلامی را زمین‌گیر کرده است و این نظام روزهای آخر خود را با حقارت در حال گذراندن است.
