روز یکشنبه ۱۹ مرداد ۱۴۰۴، پرتوکاران یا همان پرسنل بخش رادیولوژی مراکز درمانی در تبریز، کرمانشاه، مشهد، زنجان، شیراز و چند استان دیگر، به‌طور همزمان و هماهنگ تجمع اعتراضی برگزار کردند. این همزمانی و اتحاد، نقطه عطفی در اعتراضات مطالباتی حوزه سلامت بود؛ حضوری که نه‌تنها صدای پرتوکاران، بلکه پیام روشن یک اتحاد را به گوش می رساند.
مطالبات اصلی شامل اختصاص شماره نظام حرفه‌ای، تشکیل اداره کل امور پرتوها در وزارت بهداشت، شمول قانون ارتقاء بهره‌وری و تعرفه‌گذاری عادلانه خدمات تصویربرداری پزشکی است؛ خواسته‌هایی که سال‌هاست روی کاغذ مانده و با وعده‌های توخالی پاسخ داده شده است.
این حرکت سراسری پرتوکاران همچون اعتراضات سراسری پیشین پرستاران، نشان داد که اعتراضات وقتی همزمان و در چند نقطه کشور برگزار می‌شوند، قدرتی مضاعف پیدا می‌کنند و اثرگذاری گسترده تر خواهند داشت.
مدل اعتراض ۱۹ مرداد باید به الگویی عمومی برای همه اقشار بدل شود؛ هماهنگی زمانی بین شهرها و محل های اعتراض، تقویت همبستگی و فشار جمعی برای تغییر واقعی. اعتراضات باید تکثیر شود، گسترده و سراسری گردد و به سمت مطالبات تغییرات ریشه‌ای و اساسی سوق پیدا کند.
