در تاریخ ۱۲ مرداد ۱۴۰۴، در اندیمشک، روحاله کرکی، کارشناس معماری و پدر دو دختر، وقتی همراه فرزند خردسالش از خانه بیرون میرفت، توسط مأموران لباسشخصی بازداشت و به مکان نامعلومی برده شد. از همان لحظه تا اکنون، هیچ خبری از او نیست؛ نه نهادی مسئولیت گرفته است و نه اتهامی اعلام شده و نه حتی نشانی از محل نگهداری او دادهاند. این بیخبری مطلق مصداق روشن ناپدیدسازی اجباری است.
خانواده کرکی از چهرههای شناختهشده دادخواهی دیماه ۹۶ هستند؛ امین کرکی زیر شکنجه کشته شد و سالهاست در پی دادخواهی و عدالتاند. دو برادر دیگر، سیروس و کامین، بارها بازداشت و شکنجه شدهاند. حالا هم نوبت به روحاله رسیده تا توسط جمهوری اسلامی، مورد خشونت و آزار قرار گیرد.
عرفان کرکی، برادر او، در پیامی نوشته است: «وقتی سیستم امنیتی شکست میخورد، بهجای پذیرش بیکفایتیاش، به ساختن دشمنان خیالی رو میآورد. برادرم یک شهروند عادی است که تنها حقوق اولیهاش را میخواهد. آیا چنین انسانی تهدیدی برای امنیت ملی است؟»
خانواده کرکی از همه نهادهای حقوقبشری و بینالمللی خواستهاند که برای آزادی روحالله و پایان دادن به این سرکوب سیستماتیک، فشار بیاورند. روحاله کرکی و همه زندانیان سیاسی، باید فورا آزاد شوند و جمهوری اسلامی بداند، با دستگیری و فشار به خانواده های دادخواه، نمیتواند صدای آنها را خاموش کند.
