روز دوشنبه ۲ شهریور ۱۴۰۴، ۴۴ زندانی سیاسی با انتشار بیانیه‌ای احکام اعدام صادرشده علیه شریفه محمدی، پخشان عزیزی و وریشه مرادی را محکوم کردند. در این بیانیه تأکید شده که حاکمیت برای جبران شکست‌ها و ناکارآمدی‌هایش در عرصه‌های اقتصادی و اجتماعی، تنها به ابزار سرکوب و ایجاد رعب از طریق صدور احکام مرگ متوسل می‌شود.
امضاکنندگان با استناد به حق بنیادین حیات در اعلامیۀ جهانی حقوق بشر، اعدام را اقدامی ضدانسانی و فاقد مشروعیت دانسته و از نهادهای حقوق بشری بین‌المللی خواستار واکنش فوری در برابر این احکام ظالمانه شدند.
این احکام اعدام، موجی از واکنش‌های سیاسی و اجتماعی را در میان فعالین، تشکل‌ها، احزاب و نهادهای حقوق بشری ایران و جهان برانگیخته و بار دیگر نگاه‌ها را به سیاست مرگبار اعدام جمهوری اسلامی جلب کرده است.
اعدام چیزی جز قتل عمد دولتی نیست و باید فوراً لغو شود. آنچه امروز ضرورت دارد، شکل‌گیری یک جنبش سراسری علیه اعدام است؛ جنبشی برای توقف این ماشین کشتار حکومتی و دفاع از حق حیات، که سنگ‌بنای هر مبارزۀ آزادی‌خواهانه و انسانی است.
