در پی شکست دولت فرانسوا بایرو در رأی اعتماد مجلس در ۸ سپتامبر ۲۰۲۵ و معرفی سباستین لکورنُ به‌عنوان نخست‌وزیر جدید، فرانسه وارد مرحله‌ای تازه از بحران سیاسی شد. طرح ریاضتی بایرو برای کاهش ۴۴ میلیارد یورویی هزینه‌های عمومی و فشار بر معیشت مردم و کاهش خدمات رفاهی و آموزشی، جرقه سقوط دولت و آغاز موجی از اعتراضات سراسری شد.
تنها یک روز پس از این تحولات، فراخوانی با شعار «Bloquons Tout یا همه‌چیز را بلوکه کنیم» در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد و از ۱۰ سپتامبر خیابان‌های پاریس، لیون، نانت و ده‌ها شهر دیگر فرانسه صحنه خیزش جوانان، دانشجویان، دانش آموزان و کارگران شده است.
در این اعتراضات، دانش‌آموزان دبیرستانی با مسدود کردن ورودی مدارس، دانشجویان با تعطیلی کلاس‌ها و کارگران و اتحادیه‌ها با اعتصاب و بستن جاده‌ها به پیشروان این حرکت بدل شده‌اند. حضور گسترده نسل جوان که با بیکاری بالا، گرانی مسکن و آینده‌ای نامطمئن روبه‌رو هستند، وجه تمایز این اعتراضات است. بازداشت صدها معترض و برخورد سخت پلیس هم مانع ادامه جنبش نشده و فراخوان‌ها برای تجمعات و اعتراضات علیه سیاست‌های ریاضتی همچنان ادامه دارد.
ریشه‌های این بحران تنها در تغییر نخست‌وزیر یا یک بسته بودجه‌ای خلاصه نمی‌شود؛ بدهی سنگین دولت (بیش از ۱۱۰٪ تولید ناخالص داخلی)، کسری مزمن بودجه و فشار بازارها سال‌هاست دولت‌های فرانسه را به سوی سیاست‌های ریاضتی و انداختن بار مشکلات بر دوش جامعه کشانده است.جوانانی که در این میدان ایستاده‌اند، به‌خوبی دریافته‌اند که بحران سیاسی و اقتصادی به قیمت نابودی آینده آن‌ها مدیریت می‌شود. اینجاست که خیابان، مدرسه و کارخانه به هم پیوسته‌اند تا علیه نظم سیاسی و اقتصادی موجود فریاد بزنند.
