پیمان فرح‌آور، شاعر و فعال محیط زیست اهل گیلان، در مرداد ۱۴۰۳ بازداشت و توسط دادگاه انقلاب رشت به اتهام «بغی» و «محاربه» به اعدام محکوم شده است. دلیل اصلی این حکم ناعادلانه، اشعار و نوشته‌های انتقادی او علیه فساد، تخریب محیط‌زیست و سیاست‌های سرکوبگرانه مذهبی و سیاسی جمهوری اسلامی بود.
روند محاکمه و بازجویی پیمان به‌گفته منابع حقوق بشری کاملاً غیرقانونی، مبهم و بر پایه مستندات پوچ ساختگی بوده است. با تایید حکم اعدام او در دیوان عالی کشور، یک قدم دیگر به خطر اجرای حکم ضدانسانی اعدام، نزدیک شده است. پیمان فرح آور، پدر یک کودک ۱۰ ساله است.
از ابتدای سال ۲۰۲۵ تاکنون ۸۴۱ نفر در ایران اعدام شده‌اند؛ آماری وحشتناک که نشان‌دهنده اوج جنایت و «قتل عمد دولتی» در ایران توسط نظام جمهوری اسلامی است. تایید حکم اعدام پیمان فرح‌آور نه فقط حمله به یک شاعر و فعال اجتماعی، بلکه بخشی از ماشین سرکوب حکومتی و تلاش برای خاموش کردن صدای اعتراض و مبارزه سیاسی است.
در این روزها و همزمان با سومین سالگرد انقلاب زن زندگی آزادی، جمهوری اسلامی با تهدید جان او و دیگر زندانیان سیاسی، به خیال خود می‌خواهد فضای رعب و وحشت را بر جامعه حاکم کند و پیام ایستادگی بر مسیر جنایت و استبداد را به مردم ایران و جهان مخابره کند. نجات جان زندانیان سیاسی در خطر اعدام، با تکثیر مبارزه و حمایت از جنبش نه به اعدام و سراسری کردن آن توسط همه بخش‌های جامعه است که محقق می‌شود.
