روز شنبه ۵ مهر ۱۴۰۴، علی لاریجانی، دبیر شورای عالی امنیت جمهوری اسلامی وارد بیروت شد تا در مراسم سالگرد کشته‌شدن حسن نصرالله و هاشم صفی‌الدین از سران گروه تروریستی حزب الله، شرکت کند. سفری که دومین حضور او در لبنان در دو ماه اخیر است و با همراهی نمایندگان مجلس اسلامی همراه بود. لاریجانی در این سفر مجددا ضمن تمجید و حمایت از حزب‌الله لبنان گفت: «لبنان سنگر مقاومی در مقابل اسرائیل است»
هم‌زمان، سپاه پاسداران در بیانیه‌ای به همین مناسبت اعلام کرده است: «سپاه، پشتیبانی و حمایت از مقاومت در جغرافیای منطقه را همچنان در دستور کار داشته و تداوم این مسیر تا محو کامل اشغالگری و آزادسازی قدس را یک ماموریت الهی، ملی و غیرقابل توقف می‌داند.»
این اظهارات لاریجانی و سپاه درست در یکی از حساس‌ترین مقاطع سیاسی صورت می‌گیرد که در آن آمریکا، اتحادیه اروپا، اسرائیل، کشورهای منطقه و بخش‌عظیمی از جامعه جهانی به جمهوری اسلامی فشار می‌آورند که از برنامه هسته‌ای، توسعه موشکی و حمایت از شبکه‌های تروریستی و جنگ‌افروز نیابتی دست بردارد.
جمهوری اسلامی اما با اقدامات خود این پیامِ متقابل را می‌فرستد: ادامه غنی‌سازی، اعلام قرارداد و تفاهم‌نامه هسته‌ای با روسیه برای ساخت چهار نیروگاه و دیدار رسمی و بیانیه حمایتی از گروه‌های نیابتی تروریستی‌اش.
این رفتار نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی سیاست‌گذاری منطقه‌ای را به‌عنوان ابزاری مهم برای بقا و نفوذ سیاسی خود انتخاب کرده است؛ امری که بی‌شک به تشدید انزوای بین‌المللی و احتمال برخوردهای نظامی جدی منطقه‌ای و جهانی برایش منجر خواهد شد.
