قتل حکومتی سمیه رشیدی، زندانی سیاسی محبوس در زندان قرچک ورامین بر اثر عدم رسیدگی درمانی، نه فقط اعتراضات گسترده اجتماعی به همراه داشت، بلکه فضایی را ایجاد کرده که وضعیت محرومیت زندانیان از خدمات پزشکی در کل کشور، مورد بررسی دقیق‌تری قرار گیرد.
از جمله در همین چند روز معلوم شد که در همان زندان قرچک ورامین، تنها چند روز پیش از مورد سمیه رشیدی، دو زندانی دیگر به نام‌های جمیله عزیزی و سودابه اسدی نیز به دلیل مشابهی جان باخته‌اند. تاریخ مرگ سودابه اسدی که به دلیل اتهامات مالی زندانی بوده، ۲۵ شهریورماه اعلام شده. در هر دو مورد علت مرگ بی‌توجهی مسئولین زندان، عدم اعزام به مراکز درمانی و محرومیت دارویی بوده است.
گزارش‌های زندانیان و سازمان‌های حقوق بشری نشان می‌دهد که تنها در یک سال گذشته نزدیک به ۳۰ زندانی مالی به‌دلیل کمبود مراقبت‌های پزشکی و نبود پزشک متخصص، تنها در تیپ ۵ زندان تهران بزرگ جان داده‌اند؛ نمونه‌ای که نشان از فاجعه‌ای انسانی در مقیاسی وسیع می‌دهد. وضعیت غذایی و بهداشتی در زندان‌ها از جمله نان و وعده‌های غذایی، خدمات درمانی و رسیدگی به سلامت افراد، حق حیات زندانیان را به‌شدت تهدید می‌کند.
جمهوری اسلامی باید فورا به وضعیت زندان‌ها رسیدگی فوری کند، زندانیان سیاسیِ در بند را فورا آزاد و زندانیان اجتماعی را به مرخصی بفرستد و تضمین کامل حقوق انسانی همه زندانیان و تعطیلیِ عملیِ قتل‌گاه‌ها مثل قرچک ورامین را انجام دهد. مسئولان قضایی و اجرایی جمهوری اسلامی و زندان‌ها باید به زودی پاسخگوی جنایات خود علیه زندانیان شوند و منتظر محاکمه باشند.
پ ن: تصویر برگرفته از فیلم زندان زنان، ساخته منیژه حکمت و با بازی رویا نونهالی است.
