در ۲۴ آبان ۱۳۹۸، با اعلام ناگهانی افزایش قیمت بنزین از سوی دولت حسن روحانی، موجی از اعتراضات سراسری در بیش از صد شهر ایران آغاز شد که چند روز ادامه یافت و به یکی از خون‌بارترین رویدادهای تاریخ معاصر ایران بدل شد. نیروهای نظامی و امنیتی جمهوری اسلامی در سرکوب مردم معترض از گلوله‌ی جنگی استفاده کردند و ۱۵۰۰ فرد معترض در چند روز کشته شدند.
امروز در نخستین روز آبان ۱۴۰۴، یاد و نام جانباختگان آن روزها را گرامی می‌داریم و بر دادخواهی برای آنان تاکید می‌کنیم و مبارزه آنها برای یک زندگی بهتر، عدالت، انسانیت، آزادی و برابری را ادامه خواهیم داد.
شش سال پس از آن جنایت خونبار حکومتی، وضعیت اقتصادی و سیاسی کشور از آن زمان هم وخیم‌تر شده است. بازگشت تحریم‌ها با فعال شدن مکانیسم ماشه، سقوط ارزش پول، افزایش قیمت دلار و تورم افسارگسیخته، زندگی میلیون‌ها انسان ایرانی را زیر فشار خرد کرده است.
در این شرایط، امروز اول آبان ۱۴۰۴، مسعود پزشکیان گفته است: «در اینکه بنزین باید گران شود شکی نیست»، هرچند به‌صورت ضمنی از پیامدهای امنیتی و اجتماعی چنین تصمیمی هم ابراز نگرانی کرده است.
گزارش‌هایی منتشر شده که مقام‌های جمهوری اسلامی طی ماه‌های گذشته چندین نشست امنیتی برگزار کرده‌اند تا برای اعتراضات احتمالی آماده شوند. سیاست‌های انقباضی و گرانی سوخت می‌تواند دوباره آتش خشم مردم، جوانان، کارگران، بیکاران و مزدبگیران را شعله‌ور کند.
سیل اعتراضاتی که پس از انقلاب زن زندگی آزادی اشکال متفاوت سیاسی و ابعاد جهانی یافته است و می‌تواند ترکیبی از خواسته های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی شود. ایران امروز در آستانه همان نقطه‌ای ایستاده که آبان ۹۸ را رقم زد؛ فقط دردها عمیق‌تر و خشم جامعه بسیار بیشتر است.
