کمال خرازی، رئیس شورای راهبردی روابط خارجی جمهوری اسلامی و یکی از چهره‌های نزدیک به علی خامنه‌ای، ۲۸ آبان‌ماه در مصاحبه با سی‌ان‌ان اعلام کرد که جمهوری اسلامی آماده ازسرگیری مذاکرات هسته‌ای با آمریکاست؛ اما دقیقا با همان شروط و مواضعی که حکومت پیش از حملات آمریکا و اسرائیل در ماه ژوئن داشت.
خرازی گفت که جمهوری اسلامی، «هیچ عقب‌نشینی» نخواهد کرد، غنی‌سازی متوقف نمی‌شود، «موضوع موشک‌های بالستیک خارج از مذاکره است» و پیش از هر گفت‌وگو باید دستور کار روشن و احترام متقابل تضمین شود. او همچنین گفت که واشنگتن باید «قدم اول» را بردارد و با لحنی که عملا بازتاب مواضع خامنه‌ای بود، ترامپ را فاقد باور به دیپلماسی خواند.
این اظهارات در شرایطی بیان می‌شود که پس از حملات آمریکا در ماه ژوئن، سه مرکز هسته‌ای جمهوری اسلامی نابود شد و اکنون آژانس بین‌المللی انرژی اتمی خواستار همکاری فوری تهران است و شورای حکام نیز از ۱۹ تا ۲۲ نوامبر در وین در آستانه تصویب قطعنامه‌ای تازه علیه برنامه اتمی جمهوری اسلامی قرار دارند.
موضع خرازی تلاشی است برای القای این‌که جمهوری اسلامی با وجود ضربات شدید نظامی و خسارت سنگین به برنامه هسته‌ای‌اش، حاضر نیست از مسیر فاجعه‌بار گذشته خود عقب‌نشینی کند.
اما واقعیت میدانی چیز دیگری می‌گوید؛ پس از جنگ ۱۲ روزه جمهوری اسلامی با اسرائیل و حملات مستقیم آمریکا، توازن قدرت کاملا تغییر کرده و غرب خود را در موقعیتی برتر می‌بیند. برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی عملا مختل شده، تأسیسات اتمی تخریب شده و واشنگتن اکنون «متوقف‌سازی کامل غنی‌سازی» را کافی نمی‌داند و محور مطالباتش به سمت مهار برنامه موشکی جمهوری اسلامی رفته است؛ یعنی دقیقا همان حوزه‌ای که جمهوری اسلامی می‌گوید «کاملا خارج از مذاکره» است.
اصرار خرازی بر بازگشت به شرایط پیش از حملات ژوئن نشان می‌دهد جمهوری اسلامی در یک بن‌بست راهبردی گرفتار شده است. نه توان پذیرش شرایط جدید را دارد و نه ابزار قدرتی برای تحمیل شرایط گذشته. نتیجه این است که اگر مذاکره‌ای در آینده شکل بگیرد، از دید آمریکا و اروپا تنها بر پایه تسلیم کامل هسته‌ای و محدودسازی جدی موشکی خواهد بود؛ امری که جمهوری اسلامی پیشاپیش آن را رد می‌کند.
