به گزارش رسانه‌های حکومتی، حسین صادقی مدرس دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به دلیل عدم تاب‌آوری وضعیت پوشش و بیحجابی زنان دانشجو، در نامه‌ای به تاریخ ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۴ به رئیس دانشگاه، درخواست استعفا کرده است.
او در نامه خود مشخصا با اشاره به وضعیت پوشش دانشجویان در دانشگاه، علت استعفای خود را «نامناسب بودن فضای دانشگاه برای تربیت پزشک مطلوب به خدمت به دیگر انسان‌ها (بخوانید جمهوری اسلامی)» توصیف کرده است.
این استاد عرزشی با مایه گذاشتن از خون کشته‌شدگان جنگ هشت ساله با عراق، با ناامیدی خاصی که مشخصه درماندگی کنونی کل نظام در برابر زنان است، نوشت: «دیگران برای امر به معروف و نهی از منکر جان دادند، این حقیر استعفاء».
این موضوع از یک طرف مسیر را به همه اساتید طرفدار حکومت نشان می‌دهد که اگر از وضع پوشش دانشجویان و روابط و مناسک اجتماعی مدرن آنها معذب هستید، بهترین خدمت شما به جامعه استعفا از دانشگاه بدون ایجاد هیچگونه تنشی است؛ چرا که اوضاع دانشجویان همین است و بس و روزبروز «بدتر» هم می‌شود
از طرف دیگر از آنجا که می‌دانیم هیچ جزیی از حکومت تاکنون به زبان خوش دست از منافع خود نکشیده و فقط به زور مجبور به عقب‌نشینی شده؛ تصمیم این استاد نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی تا چه حد در برابر مبارزات زنان متحمل شکست شده که اوباش آکادمیک‌شان، در این «شرایط حساس کنونی»، فرار را بر رزم برای نظام ترجیح می‌دهند.
