«میان ما و شما دریایی خون فاصله است… ما هیچ حرفی با شما نداریم الا یک کلمه: نه»
این عبارات آتشین که از دل بیانیه دانشجویان دانشگاه هنر تهران بیرون آمد، در روزهای گذشته موجی از همبستگی و همدلی میان مردم و هراسی برای جمهوری اسلامی ایجاد کرده؛ دانشجویانی که در واپسین هفته‌های سال‌تحصیلی هم کوتاه نیامده و به رغم فضای سرکوب در دانشگاه، تهدید، بازداشت و ضرب و شتم متحصنین، در برابر تحمیل قانون مقنعه اجباری در دانشگاه قدرتمندانه ایستادگی کردند.
گرچه جبهه جنگی که دانشجویان دانشگاه هنر در آن با حکومت گلاویز شدند در وهله اول مساله دفاع از آزادی پوشش و مخالفت با حجاب اجباری در دانشگاه بود، اما ابعاد و تاثیرات آن در کل جامعه بسیار فراتر رفت. به گونه‌ای که از یک سو، خیلی زود برای همه روشن شد که نه دانشجویان دانشگاه هنر همان نه به کلیت نظام جمهوری اسلامی است که از شهریور ۱۴۰۱ علنی تر از قبل همه روزه در گوشه و کنار جامعه ایران مشاهده می‌شود؛ از سوی دیگر، همدلی و همبستگی گسترده با دانشجویان دانشگاه هنر سبب شد که تنها ظرف چند روز دانشجویان در بیش از ۳۰ دانشگاه از دانشجویان دانشگاه هنر حمایت کنند، جوانان انقلابی در و دیوار شهرها را با شعارنویسی و پخش تراکت و غیره به نه منقش شد و در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها به موج بزرگی از حمایت‌ها و همدلی‌ها دامن زد.
آن #نه که دانشجویان دانشگاه هنر در بیانیه خود گفتند، در واقع یک نه بزرگ بود به شرایطی که حکومت اسلامی برای ده‌ها میلیون مردم ایران ساخته؛ نه به فقر، نه به تبعیض، نه به آپارتاید جنسیتی، نه به زن‌ستیزی، نه به مذهب، نه به بیکاری، نه به اعدام، نه به زندان و شکنجه، نه به فروش اعضای بدن، نه به کار کودکان، نه به تجاوز، نه به هموفوبیا، نه به سربازی اجباری، نه به سیر بی‌پایان جنایت… و در یک کلام، جمهوری اسلامی نابود باید گردد!
حال با توجه به روندی که تحولات به خود گرفته است، ضروری است که حمایت‌ها از دانشجویان دانشگاه هنر ابعادی گسترده‌تر به خود گیرد و بخش‌های مختلف جامعه همبستگی خود با آنان را اعلام کنند؛ به گونه‌ای که تمامی بخش‌های جامعه اعم از دانشجویان، دانش‌آموزان، معلمان، کارگران، پرستاران، بازنشستگان، جوانان و زنان به هر شکلی که می‌توانند به حمایت از دانشجویان هنر بپردازند.
در این راستا تشکل‌های مختلف باید با صدور بیانیه‌های مجزا یا مشترک صراحتا اعلام موضع کنند؛ در جریان تجمعات و اعتصابات، کارگران، معلمان و بازنشستگان می‌توانند در سخنرانی‌ها و شعارهایشان حمایت خود از دانشجویان هنر را نشان دهند؛ دایره فعالیت‌های میدانی از قبیل دیوارنویسی، پخش تراکت، پول‌نویسی، شعاردهی شبانه را در هر شهر و محله‌ای وسعت بخشید؛ و همه شهروندان به هر شکلی که می‌توانند، به تناسب موقعیت و ابتکاراتی که دارند با دانشجویان دانشگاه هنر اعلام همبستگی کنند.
نه به جمهوری اسلامی
زنده‌باد انقلاب زن زندگی آزادی
دانشگاه سنگر آزادی و برابری
پنجشنبه ۱ تیر ۱۴۰۲
۲۲ ژوئن ۲۰۲۳