تهران، ۵ فروردین ۱۳۵۸: در روزهایی که خمینی و ارتجاع اسلامی به همراه چماق به دست‌های حزب‌الله و اسلامی در حال پاشیدن خون به انقلاب مردم ایران بودند و حتی حقوق زنان و حق پوشش اختیاری را تحمل نمی‌کردند و به تجمعات زنان در هشت مارس و روزهای دیگر علیه حجاب اجباری، حمله می‌کردند؛ وینچنزو فرانکونه، نمایندۀ پارلمان و کنشگر ایتالیایی، به تهران آمده بود تا نسبت به نقض حقوق همجنسگرایان اعتراض کند.
رسانه‌های جهان که تا دو سه ماه قبل مجذوب تصاویر «آیت‌الله خمینی زیر درخت سیب» شده بودند، کم‌کم چهرۀ دیگری از خمینی و اسلامگرایان مرتجع را کشف می‌کردند که با شخصیت‌هایی چون صادق خلخالی و یا عکس‌های اجساد اعدام‌شدگان نمایانده می‌شد.
در روزهایی که خانواده‌های زندانیان مقابل زندان قصر جمع می‌شدند تا شاید خبری از خویشان خود به‌دست آورند، حضور یک «خارجی» در آن محل توجه رهگذرانی را جلب کرد که نه زبان او را می‌فهمیدند و نه حساسیت شعار مکتوب وی را به درستی درک می‌کردند: «Homosexual acts are not crimes». «هم‌جنس‌گرایی جرم نیست.» این شعاری بود که وینچنزو فرانکونه بر پارچه‌ای نوشته و بر قامت خود آویخته بود؛ در میان جمعیت، با شهامتی حیرت‌آور.
وینچنزو فرانکونه (یا انزو فرانکونه) یکی از پایه‌گذاران سازمان ایتالیایی «FUORI» بود که در سال ۱۹۷۱ برای دفاع از حقوق همجنسگرایان تشکیل شد. وی مدتی نیز به نمایندگی از جریان‌های چپ به پارلمان ایتالیا راه یافت.
در مورد سفر فرانکونه به ایران و سپس اخراج عجولانه‌اش از کشور اطلاعات بسیار اندکی موجود است. وی هنگامی که به تهران رفت، همچنان نمایندۀ پارلمان ایتالیا بود. در آن ایام، نگرانی سازمان‌های دفاع از حقوق بشر در مورد نقض حقوق اقلیت‌های قومی، مذهبی و جنسی در ایران روز به روز بیشتر می‌شد و سفر فرانکو در راستای دفاع از حقوق همجنسگرایان و کوییرها بود که زیر تیغ اسلام و جریان سیاسی مذهبی حاکم هر لحظه نقض می‌شد.
در ۶ فروردین ۱۳۵۸، بولتن انجمن بین‌المللی هم‌جنس‌گرایی (IGA) که بعدها به «سازمانی بین‌المللی در دفاع از همجنسگرایان، افراد ترنس و بیناجنسی، دوجنسگرایان و سایر کوییرها» (ILGA) تغییر نام داد، خبر می‌دهد که «نمایندۀ رادیکال پارلمان ایتالیا، انزو فرانکونه برای اعتراض به آزار و اذیت همجنسگرایان که از سوی رژیم اسلامی در ایران صورت می‌گیرد، به تهران رفته است.» این بولتن می‌افزاید:
«فرانکونه در تهران بازداشت، و سپس از سوی مقامات جمهوری اسلامی، آزاد شده است… انزو فرانکونه حوالی ساعت یازده صبح تظاهرات خود را در برابر زندان اصلی (قصر) شروع کرده، اما در ادامه به داخل زندان “دعوت شده” و به مدت یک ساعت و نیم تحت بازجویی قرار گرفته است. او پس از آزادی اعلام کرد که تا دریافت پاسخی از سوی دولت، در تهران خواهد ماند…»
بولتن انجمن بین‌المللی هم‌جنس‌گرایی در همان زمان خبر داد که اندکی قبل از فرانکونه، «خانم کیت میلت، زن آزادی‌خواه آمریکایی» نیز از ایران اخراج شده بود. کیت میلت همراه با چند فعال فمینیست اروپایی، به مناسبت روز جهانی زن به ایران سفر کرده بود، روزی که اولین تظاهرات بزرگ زنان ایران علیه حجاب اجباری و ارتجاع اسلامی بود.
وینچنزو فرانکونه که بخش بزرگی از زندگی خود را به مبارزه با تبعیض و دفاع از حقوق همجنسگرایان و کوییرها اختصاص داده بود در سال ۲۰۰٩، در ۶۲ سالگی به علت سرطان ریه از دنیا رفت.
