روز جهانی صورتی در سال ۲۰۰۷ توسط دیوید شفرد و تراویس پرایس در دبیرستانی در نوا اسکوشیای کانادا آغاز شد. آنها شاهد قلدری علیه یک دانش‌آموز پسر همجنسگرا بودند؛ آن هم تنها به این دلیل که پیراهن صورتی به تن داشت.
با دیدن این صحنه، شپرد و پرایس علاوه بر دفاع و مبارزه علیه این قلدری، دیگر دانش‌آموزان مدرسه خود را متقاعد کردند که برای حمایت از دانش‌آموزان کوییر، رنگ صورتی بپوشند تا پیامی قوی علیه قلدری و همجنسگراهراسی ارسال کنند. عمل همبستگی و اتحاد آنها جرقه‌ای را روشن کرد که منجر به حمایت جهانی از دانش‌آموزان همجنسگرا، دوجنسگرا، بیناجنسی، ترنس و کوییر در شهرها و کشورهای مختلف جهان شد.
دانش‌آموزان کوییر اما در سیستم آموزشی تحت حاکمیت جمهوری اسلامی در ایران، هر روز با تبعیض، تمسخر و توهین، عدم پذیرش و طرد شدن مداوم روبرو هستند. مدارس به شکنجه‌گاهی برای دانش‌آموزان ترنس و بیناجنسی، همجنسگرا و کوییر تبدیل می‌شود و متاسفانه گاهی اوقات معلم‌ها نیز به همراه مدیران مدارس، بر آتش همجنسگراهراسی، ترنس‌ستیزی و کوییرستیزی می‌دمند و این فضا را برای قلدری، آزار جنسی و حتی تجاوز جنسی علیه دانش آموزان کوییر، فراهم‌تر می‌کند.
این قلدری‌ها، تبعیض و خشونت سیستماتیک، باعث ترک تحصیل هزاران دانش‌آموز کوییر در ایران شده است و دوران مدرسه برای اکثر آنها، نماد و یادگاری از ستم، آزار و دورانی سخت و تلخ است. پایان دادن به قلدری، تبعیض و خشونت علیه دانش آموزان کوییر در مدارس ایران، راهی ندارد جز تغییر سیستم آموزشی؛ امری که طبعا میسر نخواهد بود مگر با سرنگونی و نابودی جمهوری اسلامی.
اکنون که انقلاب زن زندگی آزادی به عنوان نمادی از مبارزه برای زیستن انسانی و احترام به حقوق انسانی دیگران، کوییرها را مورد ارج قرار داده است و باعث تغییر دیدگاه‌ها و نگرش سیاسی-اجتماعی جامعه به کوییرها و جنبش کوییر ایران، شده؛ علاوه بر تلاش برای ایجاد انقلاب فکری در اذهان جامعه، باید برای سرنگونی جمهوری اسلامی و تغییر اساسی ساختارهای سیاسی، اقتصادی و فرهنگی موجود اقدام کنیم تا دیگر هیچ دانش‌آموز و انسانی در ایران به خاطر گرایش جنسی، هویت جنسی، قومیت و نژاد، مذهب و ملیت، مورد قلدری، تبعیض و خشونت، قرار نگیرد.
تشکل رنگین‌کمانان ایرانی
۲۰ فروردین ۱۴۰۴
۹ آوریل ۲۰۲۵
