روز جمعه ۱۸ مهر ۱۴۰۴، روزنامه نیویورک‌تایمز گزارشی به قلم «پرناو باسکار» و «لیلی نیکونظر» منتشر کرده است که پرده از سیاست تازه جمهوری اسلامی برای کسب درآمد از جراحی‌های «تطبیق جنسیت» برمی‌دارد.
در این گزارش آمده است که حکومت اسلامی، در حالی‌که همجنس‌گرایی را با اعدام مجازات می‌کند؛ اکنون با وعده جراحی‌های ارزان و تورهای درمانی لوکس می‌کوشد افراد ترنس از کشورهای دیگر را جذب کند. رژیم می‌خواهد تجربه دهه‌ها عمل‌های اجباری را که بر بدن افراد ترنس، همجنسگرا و کوییر ایرانی تحمیل کرده، به منبعی تازه برای درآمدزایی بدل کند.
اما پشت این تبلیغات پر زرق‌وبرق، تاریخچه‌ای از بدن‌های سلاخی شده، اجبار و خشونت نهفته است. نیویورک‌تایمز در گزارش خود یادآور می‌شود که هزاران کوییر ایرانی، به‌ویژه همجنس‌گرایان، برای فرار از شلاق و اعدام ناچار به جراحی‌های ناخواسته شده‌اند.
«ترنس بودن» در جمهوری اسلامی تنها زمانی پذیرفته می‌شود که فرد تن به جراحی دهد؛ وگرنه با سرکوب، طرد و تهدید روبه‌رو می‌شود. نتیجه این اجبار، هزاران بدن ناقص، درد و عفونت‌های مزمن و زندگی‌هایی است که زیر تیغ جراحی و فتوای مذهبی نابود شده‌اند.
جمهوری اسلامی سال‌هاست تبلیغ می‌کند که ایران «بهشت افراد ترنس» است؛ اما در واقع یکی از معدود کشورهای اسلام‌زده‌ای است که عمل تطبیق جنسیت را برای حفظ نظم دگرجنسگرامحور (هترونورماتیو) و فرهنگ دینی خود مجاز دانسته است. در پسِ این سیاست، فریبی بزرگ پنهان است. یا باید به قالب جنسیتی دوگانه تحمیلی حکومت درآیی یا حذف شوی.
هزاران تن سلاخی‌شده، بدن‌های ناقص و هویت‌های سرکوب‌شده، تایید کننده این حقیقت‌اند که پشت تبلیغات صنعت دلاری و درمانی «تطبیق جنسیت» جمهوری اسلامی برای افراد خارج از ایران و دعوت از افراد ترنسجندر خارجی برای عمل جراحی به ایران، تاریخچه‌ای از خشونت، اجبار و نابودی تنها و جان‌های افراد ترنس، همجنسگرا و کوییر در ایران نهفته است.
