«برای اولین بار توی دانشگاه به هویت خودم پی بردم، چون یک لزبین بودم توجه زیادی سمتم جلب میشد؛ برای نوع پوشش و تیپم. افراد زیادی من را مسخره نمیکردن اما این رو مدیون دانشگاه خوب و فضای هنری رشته و اساتید هستم. تا بحال چندین نفر فهمیدن که همجنسگرام و چیزی نشده و مشکلی برام پیش نیامده است. برخوردها مثبت بوده.
میخام همه آدما آزادی را حس کنند. دوست دارم جامعه و دانشجوها بتونن به آینده و زندگی خود امیدوار باشند. میخوام در جامعه و برای انسانها؛ رفاه باشد، آزادی باشه. با کمک هم یک حکومت انسانگرا بسازیم که آدمها را از هم جدا نکند که تو لزبینی، افغانستانی هستی، کردی ، سنی و شیعه هستی یا هر چی.
میخام خودم رو زندگی کنم، مجبور نشم چیزی رو زندگی کنم که نیستم، جوری که دوست دارم خودم رو بیان و ابراز کنم.
با انقلاب زن زندگی آزادی، امید دارم که تغییرات رخ بدهد، دانشجوها باید همراه جامعه باشند نه تو فاز بیخبری و درونگرایی و بی توجه به جامعه و سیاست.
میخاهم فریاد بزنم که من دانشجوی لزبین، مثل بقیه ایران و مردم، آزادی و رفاه میخام، برابری و عدالت انسانی میخام.»
۱۶ آذر، روز دانشجو گرامی، به امید جهانی بهتر و انسانی
یک دانشجوی لزبین