تیر ۱۴۰۴ – ژوئیه ۲۰۲۵
تهیه شده در سازمان جوانان کمونیست
با پایان جنگ دوازده روزه میان جمهوری اسلامی و اسرائیل و فروریختن اقتدار پوشالی حکومت، موقعیت تازه‌ای برای تبدیل نارضایتی‌های عمیق مردم به حرکت‌های توده‌ای موثر برای به زیر کشیدن رژیم در چشم‌انداز قرار گرفته است.
در این شرایط ویژه پسا آتش‌بس و مختصات سیاسی منحصر به فردی که دارد، آغاز مرحله‌ی جدیدی از سازماندهی انقلابی نیز ضروری به نظر می‌رسد؛ ضرورت تدارک عملی برای اعتصابات سراسری، اعتصاب عمومی و قیام مردمی.
گرچه اوضاعی سیاسی پس از جنگ دوازده روزه به گونه‌ای است که هیچگونه ثبات سیاسی در کشور وجود ندارد و عملا سناریوهای مختلفی مثل جنگ مجدد، مذاکره، توافق یا تسویه‌حساب‌های خونین درون نیز محتمل هستند؛ با این وجود برای حرکت به سمت حرکت‌های توده‌ای انقلابی، برداشتن گام‌های زیر از سوی بخش‌های فعال و سازمانده جامعه الزامی است:
۱. اعلام تاریخ‌های مشخص برای اعتصاب عمومی:
تعیین روزهای هماهنگ و از پیش اعلام‌شده برای اعتصاب، می‌تواند ضربه‌ای سنگین به چرخ اقتصادی و سیاسی نظام وارد کند. در این روزها اعتصابات باید همزمان در چند بخش کلیدی فعال شوند؛ بخش‌هایی چون آموزش، حمل‌ونقل، بازار، خدمات عمومی و تولید.
۲. فراخوان به مشارکت فعال توده‌ای
لازم است از مردم دعوت شود تا در روزهای اعلام شده با بستن مغازه‌ها، تعطیل‌کردن مدارس و دانشگاه‌ها، خودداری از همکاری با نهادهای حکومتی و شرکت در تجمعات محلی و شهری، اعتصاب را به یک کنش سیاسی گسترده بدل کنند که گوشه و کنار کشور را درنوردیده است.
۳. بهره‌گیری از مناسبت‌های اعتراضی
مناسبت‌های انقلابی، اعتراضات نمادین و سالگردهای خونین تقویمی می‌تواند به‌عنوان نقاط عطف مهمی در سازماندهی اعتراضات و اعتصابات مورد استفاده قرار گیرند. فراخوان‌ها می‌توانند حول چنین مناسبت‌هایی به موجی هماهنگ و همزمان در سطح کشور تبدیل شوند.
۴. تدارک رسانه‌ای و تبلیغاتی مؤثر
ـ ساخت و انتشار ویدئوهایی با حضور چهره‌های مبارز، مادران دادخواه و فعالان انقلاب زن زندگی آزادی
– راه‌اندازی کمپین‌های هماهنگ در رسانه‌های اجتماعی با شعارهای مشترک
– پوشش زنده و متمرکز رسانه‌های آلترناتیو؛ چه از روند بسترسازی فراخوان‌ها، چه از روزهای اعتصاب و لحظات قیام
– رساندن صدای اعتصاب‌ها به گوش جهانیان و جلب حمایت بین‌المللی
این مرحله، نه پایان که آغازی برای پایان جمهوری اسلامی است. اگر بتوانیم اعتصاب‌ها را سراسری و سازمان‌یافته به خیابان‌ها بکشانیم؛ آنگاه انقلاب از پایین به بالاترین نقطه‌ها ضربه خواهد زد و جمهوری اسلامی را به مسیر ورود به زباله‌دان تاریخ هدایت کرده‌ایم.
