در آخرین روزهای مهرماه ۱۴۰۴، صداوسیما با پخش اپیزود «روایت یک تغییر؛ قصهٔ الهه» از برنامه‌ی «خط قرمز» به اجرای ژیلا صادقی، تصویری از جنگ روانی خود علیه انقلاب زن، زندگی، را نمایش داد. در این قسمت، مهمان برنامه، الهه، مدعی شد «من همش در خیابان بودم و هیچ‌کس از گلوله‌ی جنگی استفاده نکرد» و «واقعا یکسری فوت نشدن» «زن، زندگی، آزادی پروژه بود»؛ سخنانی که موجی از خشم در شبکه‌های اجتماعی و جامعه ایجاد کرد.
این در حالی است که در اعتراضات دی‌ماه ۹۶، آبان ۹۸ و انقلاب زن زندگی آزادی، بنا بر گزارش‌های مستند عفو بین‌الملل و سازمان ملل، صدها نفر از زنان، کودکان و جوانان با گلوله‌های جنگی کشته شدند. انکار این واقعیت خونین، دقیقاً همان روایت‌سازی دروغینی است که صداوسیمای جمهوری اسلامی به شدت آن را تبلیغ میکند.
اما فراتر از الهه و برنامه اخیر، الگوی ثابت این برنامه آشکار است؛ پس از جنگ ۱۲ روزه جمهوری اسلامی با اسرائیل، رسانه‌‌ٔهای حکومتی رژیم مأموریت یافته تا با چسباندن شعارهای میهن‌پرستانه به تبلیغات حکومتی، جنبش عظیم سرنگونی جمهوری اسلامی و اعتراضات زنان و جوانان را «فریب غرب و اپوزیسیون» و «ضد وطن» تعبیر کند.
در برنامه «خط قرمز» صداوسیما، نمایشی حکومتی و امنیتی برگزار می‌شود تا بگویند که جوانان و زنان از «اشتباه مبارزه و انقلاب» خود برگشته‌اند، به «آغوش نظام» بازگشته‌اند و حالا حامی سپاه، خامنه‌ای، موشک و بمب اتم شده‌اند.
این نمایش پشیمانی با شعار «وطن و ایران خط قرمز ماست» سعی دارد جنایات، ناکارآمدی، فساد و ویرانی اقتصاد و زندگی مردم توسط جمهوری اسلامی را امری جزئی نشان دهد و آن را پشت پرچم وطن‌پرستی و خط قرمز بودن آن پنهان کند. این برنامه صرفا پروژه‌ای امنیتی برای حمله به انقلاب زن زندگی آزادی و تلاشی است برای اعتبارزدایی از اپوزیسیون جمهوری اسلامی.
جوانان، زنان و جامعه ایران این نمایش‌های تلویزیونی امنیتی را با مبارزات و اعتراض خود بی‌اعتبار کرده اند و برنامه «خط قرمز» و دیگر نمایش‌های این چنینی، فقط نفرت و خشم جامعه علیه حاکمیت را بیشتر میکند.
در پایان هم به ژیلا صادقی و دار و دسته تهیه‌کننده این برنامه اعلام می‌کنیم که خط قرمز ما مردم، زن زندگی آزادی است
