شانزده آذر امسال در حالی فرا می‌رسد که زیر سایه انقلاب زن زندگی آزادی، هیچ چیز در جامعه ایران شرایط عادی و معمول را ندارد و همه چیز تا مغز دندان به تعیین تکلیف نهایی مردم ایران با جمهوری اسلامی و سرنگونی حکومت اعدام، تجاوز و جنایت گره خورده است. آنقدر همه چیز عادی نیست که دیگر علاوه بر ساکنین و شهروندان در سراسر کشور، حتی آب و هوا هم راه فراری از دست حکومت برایشان باقی‌نمانده؛ به‌گونه‌ای که ۱۶ آذر امسال در توده انبوه آلودگی هوا و تعطیلی گسترده مدارس و دانشگاه‌ها از راه می‌رسد.
بر خلاف تلاش عبث جمهوری اسلامی برای غالب کردن روایتش مبنی بر پایان اعتراضات در کشور، شاهد هستیم که روز به روز شکاف میان حاکمیت و مردم عمیق تر شده، حلقه محاصره حکومت توسط اعتراضات و اعتصابات مزدبگیران تنگ و تنگ‌تر شده، تعرض جامعه به حکومت در همه ابعاد سیاسی فرهنگی و اجتماعی بیشتر شده، موقعیت بین‌المللی جمهوری اسلامی در خاورمیانه و جهان به خصوص با آغاز جنگ اسرائیل و حماس با سرعتی کم‌سابقه به ته دره رهسپار شده؛ و به طور کلی دوره‌ای آغاز شده که حکومت از اداره و پیشبرد حداقلی وظایف حاکمیتی‌اش بازمانده و به ضرب سرکوب بی‌امان در تلاش است که امروزش را فردا کند؛ دوره‌ای که به گواه دوست و دشمن، آبستن سیل خروشان اعتراضاتی است که بار دیگر برای ریشه‌کن کردن حکومت اسلامی در رگ‌های تک تک شهروندان جاری می‌شود.
در این نبرد سهمگین میان مردم و حکومت، یکی از اصلی‌ترین پایگاه‌ها دانشگاه است و دانشجویان پیشرو و انقلابی از تاثیرگذارترین مبارزینی هستند که در جریان اعتراضات بیش از یکسال گذشته نقشی حیاتی در سازماندهی و پیشبرد مراحل گام به گام انقلاب زن زندگی آزادی و فراخوان‌های اعتراضات و اعتصابات سراسری آن داشته‌اند. به همین دلیل، اکنون ماه‌هاست که حکومت تلاش می‌کند تا با گسترش ابعاد سرکوب در دانشگاه، دانشجویان را از سر راهش بردارد. طی ماه‌های اخیر صدها دانشجو بازداشت شده‌اند، برای هزاران نفر پرونده‌سازی شده، صدها نفر تعلیق شده‌اند، تشکل‌های مستقل و نیمه‌مستقل در دانشگاه‌ها مورد هجوم قرار گرفتند و نهایتا پاسدار و آخوند و لباس‌شخصی و حراست و حجاب‌بان، دست در دست هم در دانشگاه‌ها به راه افتاده‌اند تا صدای دانشجویان را خفه کنند.
اما چنین سرکوب لایه لایه و همه‌جانبه‌ای در دانشگاه‌ها، مطلقا نمی‌تواند روند اعتراضی رادیکال و انقلابی جنبش دانشجویی را متوقف کند. در دل همین شرایط از یک سو شاهد هستیم که دانشجویان همچنان دست از اعتراض و اعتصاب برنداشته و از سوی دیگر اسناد گوناگون محرمانه فاش شده از دستگاه‌های مختلف امنیتی و نظامی حکومتی از دانشگاه به خوبی نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی می‌داند خطر در دانشگاه برای کلیت نظام آن چنان جدی است که خود حکومتی‌ها توهمی به اشکال کنونی سرکوب در دانشگاه‌ها برای توقف موج اعتراضی ندارند و جز در کوتاه‌مدت، امیدی به آن نبسته‌اند.
حال در آستانه ۱۶ آذر، جا دارد که دانشجویان در دانشگاه‌های سراسر کشور بار دیگر با نشان دادن ضرب شصتی به حکومت بر خواسته‌ها و اهداف انقلاب زن زندگی آزادی تاکید کرده و بی‌اثری سیاست‌های سرکوب‌آمیز حکومت را نشان دهند. در این شرایط است که دانشگاه سنگر آزادی و برابری همه دانشجویان را فرامی‌خواند تا با اتحاد، همبستگی و سازماندهی از طریق تشکل‌های پیشرو و انقلابی خود، موانع کنونی سرکوب در دانشگاه‌ها را کنار زده و بستر لازم برای دور تازه اعتراضات و اعتصابات در دانشگاه را فراهم کنند. باید تلاش نمود هر جا و به هر شیوه‌ای که امکانپذیر است اعتراضاتی را سازمان داد و از جمله محورهای اصلی اعتراض که امروز باید روی آن تاکید کرد عبارت است از:
- آزادی فوری و بی‌قید و شرط همه دانشجویان زندانی و زندانیان سیاسی
- بازگشت به تحصیل همه دانشجویان اخراج یا تعلیق شده
- بازگشت به کار همه اساتید اخراج یا به اجبار بازنشسته شده
- جمع شدن بساط سرکوب در دانشگاه‌ها از طریق نیروهای امنیتی، نظامی و حراست
- خاتمه یافتن تمامی پرونده‌های قضایی و انضباطی برای دانشجویان معترض
- معرفی و محاکمه عاملین و آمرین جنایت علیه دانشجویان و مردم معترض
“نه” پاسخ کلیت دانشجویان و مردم به جمهوری اسلامی است؛ حکومتی که میان و مردم دریایی از خون و جنایات جریان دارد. برای تحقق این “نه”، مبارزات تا سرنگونی جمهوری اسلامی و پیروزی انقلاب زن زندگی آزادی قویا ادامه دارد.
سرنگون باد جمهوری اسلامی
پیروز باد انقلاب زن زندگی آزادی
دانشگاه سنگر آزادی و برابری
۱۵ آذر ۱۴۰۲
۶ دسامبر ۲۰۲۳