روایت محرومیت آموزشی دانش‌آموزان سیستان و بلوچستان

دختران دانش‌آموز ساکن روستاهای منطقه جازموریان، هر روز مسیر رفت و برگشت ۲۰ کیلومتری را پیاده طی می‌کنند تا خود را به مدرسه‌ای در روستای “چاه ابراهیم” برسانند. براساس ویدئویی که در رسانه‌های محلی جازموریان منتشر شده، این دانش‌آموزان که با انگیزه بالا در پی تحصیل هستند، با وجود کمبود امکانات آموزشی، حمل‌ونقل عمومی و شرایط سخت جغرافیایی، از آرزوی درس خواندن دست نکشیده‌اند.

براساس این ویدئو، این دانش آموزان سوار یک دستگاه وانت پیکان هستند و از مسئولان مربوطه خواستار تهیه سرویس مدارس هستند. یکی از دانش آموزان می گوید که یک راکب موتورسیکلت سوار با یک دانش آموز که در پی رفتن به مدرسه با پای پیاده بوده تصادف کرده که خوشبختانه اتفاقی برای او نیفتاده است.

در تاریخ ۱۶ اسفند ماه ۱۴۰۳، مدیرکل آموزش و پرورش سیستان و بلوچستان اعلام کرد که در ۱۲ سال گذشته، بیش از ۸۰ هزار دانش‌آموز در این استان از ادامه تحصیل به دلیل نبود امکانات آموزشی مناسب، فقر و مشکلات ساختاری آموزشی بازمانده‌اند.

همچنین در سیستان‌ و بلوچستان و مناطق عمدتا بلوچ نشین مانند جنوب کرمان و شرق هرمزگان، فقر و کمبود امکانات آموزشی چنان گسترده است که بیش از ۴۶٪ از دختران به دلیل نبود مدرسه ترک تحصیل می‌کنند. در برخی مناطق روستایی، نرخ فقر به ۹۰٪ می‌رسد و خانواده‌ها، ناچارند کودکانشان را به جای تحصیل، روانه بازار کار کنند.